Murder is satisfaction..

Hidan zat in op een grote platte rots een paar meter van het Maanmeer.
Hij zat uitgeput naast een bebloed lichaam.
Hij keek met grote ogen en een krankzinnige glimlach naar het lichaam.
Daarna hangde hij het lichaam aan een rots wand en spijkerde het vast.
Hij begon luid duivels te lachen en ging dan op de grond zitten met z'n ogen dicht.
Hij hijgde wat en bloedde uit z'n borst.
Hidan likte aan z'n kaak en begon nog harder te glimlachen.

Konan liep rustig door het bos heen met grote passen. Haar ogen had ze gesloten en ze zag dus niet waar ze liep maar dat scheelde haar niks want ze had een erg goed gehoor. Dat had ze haarzelf aan geleerd. Met grote stappen liep ze verder en ze hoordde vanaf hier al een duivelse lach. Haar emotieloze en zeeblauwe ogen gingen open en ze keek zo voor zich uit. Ze zag het meer voor haar neus liggen en hoordde het water dus ook een beetje. Het enige wat ze zich af vroeg is wat dat gelach was. Ze zuchtte even en liep dan maar gewoon rustig door en ze kwam uiteindelijk het bos uit en voor haar lag een groot meer. Ze keek naar haar spiegelbeeld in het water en ze bleef er even naar staren. Daarna keek ze weer op en zag ze een persoon bebloed tegen een rots aan hangen. Ze trok een wenkbrauw omhoog en keek naar de persoon die er naast stond die breed stond te grijnzen en er blijkbaar plezier in had. Haar blik bleef emotieloos en ze liep maar naar een grote rots langs de waterkant toe en ging er rustig op zitten terwijl ze naar het meer keek.

Hidan keek plots opgewekt op met een wenkbrauw omhoog, alsof hij verbaasd was dat er iemand was.
Hij likte nog eens aan z'n kaak en likte zo nog wat van z'n bloed op.
Hij stond wankelend op en sprong op het water vlak voor het meisje.
Hij pakte een zeis met 3 messen aan en duwde hem in het water.
Hidan vond dat het meisje een bekend gezicht had maar kon er geen naam opplakken.
"Ken ik u?" zei hij.

Konan haar emotieloze en koude blik ging naar de man die opeens op het water voor haar neus stond. Haar zeeblauwe ogen keken hem rustig aan en haar ogen gleden even over hem heen en haar blik ging dan even naar zijn zeis. Ze deed de blauwe roos in haar haar goed en keek hem weer emotieloos aan. Ze hoordde toen zijn vraag en dacht na en ze hield haar schouders op "ik zou het niet weten" zei ze droog en ze sprong van de rots. Ze stond recht en keek even naar de man en daarna ging haar blik naar de persoon die nog steeds aan de rots gespijkerd zat. "had je honger ofzo...." vroeg ze emotieloos en haar blik ging weer even rustig naar de man en ze sloeg haar armen over elkaar. Daarna ging haar blik gewoon weer naar het meer en ze zuchtte even.

"Honger? Ik ben geen kannibaal of zo, maar het scheelt niet veel."
Hidan keek aandachtig naar de vrouw.
"Ik gebruik de lichamen van m'n vijanden vaak voor een ritueel aan de duistere god Jashin
en de smaak van bloed is toch zo heerlijk"
Hij lachte gemeen.
"Ik ben Hidan, en wie ben jij?"

Konan keek droog naar de persoon die daar nog steeds mors dood hing en haar blik bleef nog steeds emotieloos. Ze hoordde de man zijn woorden en ze keek hem even rustig aan "oo straks eet je mij nog op..." zei ze droog en een lichtte glimlach kwam op haar gezicht die je bijna niet kon zien "nee... grapje...." zei ze er daarna rustig achteraan en haar gezicht werd weer emotieloos. Haar blik ging even naar het meer "nou ik weet niet of bloed zo lekker smaakt...." en haar blik ging weer naar hem "heb liever iets eetbaars" zei ze er rustig achteraan en ze geeuwde even en trok haar shirt goed. "Hidan... hmm... heb ik ergens eerder gehoord...." zei ze droog tegen zichzelf "Konan is de naam" zei ze daarna rustig tegen hem terwijl ze hem emotieloos aan bleef kijken.

*Konan!? Die naam komt me wel heel bekend voor, en haar gezicht ook. Wie is ze toch*
"Konan hé, oké aangenaam, een hand geef ik je niet want hij hangt vol bloed" Grinnikte Hidan
Hidan hoestte plots en vlogen druppels bloed uit z'n mond recht op z'n mouw.
Hidan zakte in elkaar op z'n knieën .
"Hahaha ik had hem toch goed te grazen eerst wat steken door zijn buik en dan door het hart,
wat is pijn toch heerlijk" zei Hidan op een krankzinnige toon.
Hij boog voorover en hoestte bloed recht voor de voeten van Konan.
Hij veegde het bloed van z'n mond met z'n mouw en zei "Oh sorry hoor het was toch niet op je mooie voeten" op een sarcastische toon.

Konan keek hem rustig aan en ze hoordde toen wat hij zei en keek daarna naar zijn hand die inderdaad helemaal rood was van het bloed. "lekker..." zei ze droog en ze keek naar hem toen hij opeens bloed uit hoestte en door zijn knieën zaktte. Ze keek hem nog steeds emotieloos aan en ze hoordde daarna wat hij zei over hoe hij de persoon lekker door stak "het is wat je heerlijk vind...." zei ze rustig en ze keek hem nog steeds rustig aan. Toen hij opeens weer hoestte keek ze naar beneden en zag ze bloed op haar schoen. Ze hoordde daarna de woorden van Hidan en ze roldde met haar ogen. "mijn voeten schelen me niks.... zoals al die andere meisjes die er hier wonen" zei ze droog en een opeens scheurdde er een soort blaadje van haar voet af en verdween het blaadje in het niets en was haar schoen weer brand schoon. "gaat het...* zei ze rustig en ze keek hem rustig aan.

"Euhm, Natuurlijk gaat het!" Hidan stond opgewekt op terwijl hij z'n hand stevig tegen z'n borst duwde.
Kijk, ik ben misschien onsterfelijk, maar ik voel nog steeds pijn, maar pijn is zo heerlijk, vooral als je de pijn kan delen met je tegenstander...dat is het hoogtepunt van mijn genot. Zei hij terwijl hij z'n tong wat uit z'n mond stak.
"Eens ik mijn Voodoo justsu gebruik doe ik aan zelfverminking om zo m'n tegenstander te vermoorden, daarna gebruik is ze als offer aan Jashin."
"Dus ik was hier in gevecht met iemand die me aanviel, maar wat doe jij hier?" Hidan hield z'n nek wat schuin en keek haar fronsend aan.

Konan keek hem aan toen ie uitschreeuwde dat het gaat en ze keek hem nog steeds rustig aan "oke..." zei ze op een rustige toon. En ze dacht rustig na "Hidan ... waar ken ik die naam... zou ik hem van Pein hebben... misschien... ja het is die Hidan" dacht ze droog. En haar blik ging weer naar Hidan toen hij begon te praten hoe geweldig pijn was. "Pein had gelijk.... je denkt alleen maar aan pijn" zei ze en ze grinnikte voor de eerste keer. Toen hoordde ze zijn vraag over wat ze hier deed en haar blik werd weer emotieloos en ze keek even naar het meer "het is hier rustig...." en ze keek weer naar Hidan en daarna naar het lijk "tenminste... meestal.... daarom ben ik hier vaak" zei ze rustig en ze geeuwde weer.

"Rustig!? Hahaha laat me niet lachen, ik loop nu al dagen te zoeken in rond het Maanmeer en ik wordt steeds aangevallen door lastige bandieten, ik weet ook niet waarom ze het op mij hebben gemunt maar ze maken toch geen schijn van kans en zo kan ik alleen m'n nodige portie bloed bijhouden." Zei Hidan lachend.
"Ik dacht da ik hier de huurmoordenaar was, ik hoor mensen te vermoorden voor geld, wat vallen ze mij dan aan, bah!"
Hidan pakte z'n zeis en deed 'em weer aan zijn rug.
"Heb jij nooit last van aanvallen ?" En het maanlicht flitste in Hidan zijn paarse ogen.

Konan keek rustig naar Hidan toen ie begon te praten over die bandieten en ze keek even om haar heen. Ze keek hem daarna weer rustig aan en hoordde ook zijn vraag "ja.... maar ze zijn al dood voor ze me aan kunnen vallen..." zei ze rustig en ze keek even naar de zeis die hij terug op zijn rug zette. Ze geeuwde even en keek hem daarna weer aan "ken je toevallig de akatsuki...." vroeg ze toen droog en ze keek hem vragend aan.

"Akatsuki, natuurlijk ken ik ze! Ik ben lid van de Akatsuki!
Maar de echte vraag is, hoe ken jij de Akatsuki, het is een geheime organisatie..
Wat is jou relatie met de Akatsuki? Je bent toch geen ex lid of zo aangezien je geen Akatsuki jas draagt... " Hidan keek Konan mysterieus aan.
"Want er zijn een paar van onze leden verdwenen."
Hidan pakte zijn zeis en drukte het tegen de kin van Konan.
"Vertel maar op, wat weet jij over de Akatsuki."

Konan "ik wist het hij was die Hidan..." dacht ze droog en ze geeuwde even en keek hem weer aan toen hij over de akatsuki begon dat het een geheime organisatie was en dat hij haar zag als een ex-lid of iets in die richtig. Ze had haar gewone kleding aan haar jas lag thuis ze had niet altijd zin om hem aan te doen. "ik...." ze stoptte met praten en keek naar de zeis die tegen haar kin werd gedrukt en haar gezicht bleef emotieloos. Ze duwde droog met een hand de zeis weg en ze keek Hidan droog aan. "ik ben Pein's partner" zei ze toen rustig als antwoord terwijl ze weer op de rots ging zitten waar ze eerder op had gezeten.

"P-P-P-Pein's partner!?
Wat, hu , aargh! Het is weer zo typisch dat ik dit niet weet, dus JIJ bent de partner van Pein!"
Hidan keek met een bezweet gezicht naar Konan.
"Uhm, jah sorry van dat zeis dreigement.
Dus, Konan wat zit jij hier te zitten op je lamme kont aan een meer zonder je Akatsuki jas?!
Pein pikt zoiets toch niet?
Achja ik heb toch een hekel aan Pein" Hidan keek wat geïrriteerd naar de lucht.
Hij pakte z'n zeis en deed 'em terug om zijn rug.

Konan keek hem met haar gewone rustige blik aan toen hij begon te stotteren en ze roldde even met haar ogen toen hij zei dat hij er niks van wist. "ja ik ben de partner van Pein..." zei ze rustig en ze keek even om haar heen toen ze iets hoordde maar ze keek daarna weer rustig naar Hidan toen ie begon over het dreigement "ben wel gewend aan dreigementen... ben een akatsuki weet je nog" zei ze half grinnikend. Ze stond maar weer op en deed shirt wat goed daarna keek ze weer naar Hidan en hoordde ze wat hij zei over Pein. "ten eerste ik heb geen lamme kont... ten tweede ik wil niet elke seconde achterna worden gezeten door een gestoorde gek en ten derde... er zijn geen missies... denk ik" zei ze rustig en ze keek even naar haar nagels en ring.

"Achja, misschien moet je maar eens terug keren naar de basis om te zien of er geen missies zijn in de plaats van hier te luilakken" Zei Hidan met een grappende stem.
"Ik ben druk bezig met een missie, dus als je niet van plan bent om me te helpen zal ik maar eens doorlopen, ik heb nog een boel te regelen, en wel iets meer als die nietsnut die me daarnet aanviel." Hidan likte even aan zijn kaak.
"Dus wat denk je, reis je met me mee, of je hier blijven rondhangen?"
Hidan keek Konan droogjes aan, en stak z'n hand naar Konan.

Konan keek naar Hidan en geeuwde even en liet hem gewoon rustig uit praten "ik ben niet aan het luilakken... ik was aan het denken" zei ze droog als antwoord terwijl ze een plukje haar achter haar oren deed. Haar blik ging weer naar Hidan en hoordde wat hij zei over zijn missie en ze keek heel even naar de bandiet die nog steeds aan de rots hing maar wel gestopt was met bloeden zo te zien. Haar blik ging terug naar Hidan en ze haaldde haar schouders op "oke is goed..." zei ze rustig en ze keek naar zijn hand "je hand zit nog onder het bloed..." zei ze rustig en ze bleef even naar zijn hand kijken maar keek daarna weer flauw glimlachend naar Hidan.

"Puuh, lach jij maar." Zei Hidan kwaad.
"Oke ik licht je even in over de missie, we zoeken een groep vrijheidsstrijders en hun leider.
De leider heeft een grote prijs op z'n hoofd, en de Akatsuki kan veel geld gebruiken zoals je al weet."
Hidan liet rustig verder en keek rond of hij iets zag.

Konan keek Hidan aan toen hij kwaad reageerde en ze roldde met haar ogen "beetje humeurig....???" vroeg ze rustig en ze keek voor even naar de spiegelbeeld van haar in het water. Ze deed haar haar goed en keek op en hoordde wat Hidan zei over de mensen die ze moesten krijgen "oo leuk geld" zei ze rustig en ze luisterdde verder en kniktte maar "oke is goed... die leven niet lang meer" zei ze er nog achteraan en ze liep maar achter Hidan aan toen hij weg liep en zelf keek ze even rond om haar heen. Daarna keek ze weer even rustig naar Hidan en even naar de bandiet "moeten we hem niet opruimen... ofzoiets???" vroeg ze terwijl ze stil stond en naar de bandiet keek.

"Puh humeurig, ik ben gewoon kwaad omdat ik altijd op van die stomme geld missies wordt gestuurt!" Zei Hidan geïrriteert.
"En nee, laat hem maar hangen, dan weten de volgende tenminste dat er niet me mij te spotten valt!"
Hidan sprong even in een boom en riep "Ja ik zie het kamp!"
Hij sprong weer naar beneden en vroeg : " Dus, doen we de geniepige manier of de luidruchtige manier van binnenkomen?" Hidan grinnikte.

Konan keek rustig naar Hidan en hoordde wat hij zei over zijn missies en ze dacht even na "mij boeit het niet echt... als ik maar mensen om het leven kan brengen" zei ze rustig en ze keek even voor haar terwijl ze verder liep. Ze hoordde daarna zijn andere woorden over de bandiet en ze haalde haar schouders op "oke" zei ze als antwoord. Opeens sprong Hidan in de boom en zij stoptte dus ook meteen met lopen. Ze keek hem nieuwsgierig aan en hoordde toen dat hij het kamp had gevonden. Haar emotieloze blik werd vervangen door een valse grijns dat kwam omdat ze al een tijd niemand had vermoord. Ze keek naar Hidan terwijl ie uit de boom sprong en ze luisterdde naar zijn vraag. "eum.... de geniepige manier" zei ze met een grijns.

"Oke, voor we verder gaan, licht me even in me je vaardigheden" Zei Hidan met een duivelse blik.
"Daarna splitsen we op en halen we iedereen neer."
"Neem ook niet teveel tijd, we gaan voor de korte en snelle dood, we willen niet teveel tijd verliezen."

Konan keek rustig naar Hidan en hoordde wat hij zei en ze grinnikte "nou ik kan andermans harten jatten en ik kan verdwijnen met papier en kan alles met papier maken..." zei ze droog. Ze hoordde daarna ook zijn woorden en kniktte "ik hou van een snelle dood... ik word gek van getreuzel" zei ze rustig en ze keek even naar de bomen om hun heen.

"Oke voor ons ligt een kleine basis met een paar huizen, omdat het nacht is liggen de meeste waarschijnlijk te slapen. Er zijn er denk ik ook nog aan het patroueren, ik pak de linkse kant van het kamp, jij de rechtse" Hidan pakte een kunai mes vast en liep alleen richting het kamp.