Alweer een domme actie.

(amaai een weekje op gwp en heb al meteen een gans gesprek xD)

Tyurru stond met stomheid geslagen.
Ze volgde het gesprek en kon niets uit haar mond brengen.
Ze keek in de lucht waar de twee in de lucht suisden.
Ze keek naar hen en volgde hen met haar glanzende pupillen.
Tyurru herkende het meisje , het was een Elf, En besefte nu pas dat ze vroeg achter de Hidtzu clan . Maar er was nog iets , ze had een vreemd gevoel in haar maag...
Tyurru kende de Elf ergens van.

Eyllis keek in de richting van Tyurru, en terug in de richting van Riddel. Nog steeds hing ze aan Riddel's zijn staart met één hand. "Help!" riep ze. Ze dacht eventjes aan Tyurru en aan de Hidtzu clan. "Help!" riep ze nogmaals. Ze voelde de aanwezigheid van Tyurru. Ze keek ook eventjes maar naar beneden, in de richting van Tyurru, in gedachte wisselde ze gedachtes uit. "Mag ik erbij bij de Hidtzu clan?" zei ze in de gedachte van Tyurru. "En.. Ik ben verliefd op Riddel 'denk ik'"

Tyurru keek naar Eyllis , en zag dat ze hulp vroeg.
Ze knielde op een knie. "Shadow clone jutsu" Riep ze uit en 50 Tyurru's stapelde zich op om Eyllis te helpen.
Ze wist niet dat Riddel haar weer op zou vangen dus hielp ze maar.
Dit was duivels moeilijk aangezien riddel heen en weer vloog.
"Kan iemand mij helpen met helpen?"
2 seconden na dat ze dat had gezegd klonk het heel stom en schoot ze in de lach.

Riddel hoorde Eyllis om hulp roepen twee keer zelfs, en opeens zag hij vanuit zijn ooghoek dat Tyurru vermenigvuldigden en Eyllis wilde helpen. met een vreemde draai van zijn staart maakte hij Eyllis los, en hij draaide zelf in de lucht en greep de elf met een van zijn voorpoten uit de lucht en knikte zichtbaar naar Tyurru. ' bedankt voor je hulp.' zei Riddel en hij landen, waarna Riddel Eyllis los liet en hij zetten haar voorzichtig op de grond. ' leuk dat je verliefd op mij bent, maar ik ben niet verliefd op jouw Eyllis, sorry.' zei Riddel en hij nam zijn meest menselijke vorm weer aan.

Eyllis keek in de richting van Riddel, en in de richting van Tyurru. "Bedankt" zei ze. (tegen Tyurru) Ze was vermenigvuldigd in 50 Tyurru's. "Niet verliefd?" vroeg ze in de richting van Riddel, en wachtte zijn antwoord. Hij nam zijn meest menselijke voor terug aan. Ze kreeg traantjes in haar ogen. "Waarom niet?" vroeg ze in de richting van Riddel, en wachtte zijn antwoord af. Ze keek eventjes maar naar Tyurru en naar Riddel, en ze liep 'huilend' terug naar het engelen park.

Riddel wilde Eyllis niet laten huilen, maar hij was echt niet verliefd op haar. Tyurru achter latend rende hij achter Eyllis aan en pakte Eyllis bij haar arm om haar te stoppen. 'het ligt niet aan jouw, maar ik ben niet zo snel verliefd op iemand.' legde Riddel aan haar uit. 'Eyllis kijk me aan, het is zo bij mijn soort dat je maar een keer verliefd kan worden. en ik zou je beter moeten leren kennen voor ik echt verliefd op je zou kunnen worden.' zei riddel met een beetje medeleven in zijn stem terwijl hij haar ogen zocht.

Tyurru kreeg tranen in haar ogen.
Ze vond het erg voor beide wezens.
Ze zag hoe het tafereel langzaam veranderde in een droevig uitzicht.
Tyurru liep naar Riddel en fluisterde met de zachtste stem die ze had : " Leer haar dan beter kennen , Je weet maar nooit"
Tyurru keek na dat ze dat had gezegd een beetje verbaasd naar haar uurwerk.
Het was tijd , Ze had een nieuwe missie.
Ze wou deze mensen niet in de steek laten en had ook een team nodig want dit was een zware klus.
Tyurru trok Puppy ogen en keek Eyllis en Riddel vragend aan...
"Willen jullie m..Mee?"

Riddel keek Tyurru verbaads aan toen ze in zijn oor iets fluisterde. het was niet dat hij Eyllis niet wilde leren kennen, maar hij had wel meer aan zijn hoofd dan verliefd te zijn. "eerst moet ik de juiste woonplaats hebben voor ik aan een vrouw ga denken?" dacht Riddel, maar hij wilde Eyllis niet van streek maken. 'het spijt me erg Eyllis, maar elfen en halfdraken gaan gewoon niet samen er zijn gewoon... te veel verschillen.' gooide Riddel eruit en hij draaide zich naar Tyurru. 'het spijt me zeer Tyurru, maar ik moet echt gaan. het is al laat en ik heb nog niet het juiste woonvlak gevonden.' verontschuldigde Riddel zich en vertrok met klapperende vleugelslagen.

Riddel vloog in de lucht.Tyurru keek hem na maar de zon scheen pal in haar ogen.
"Ik laat me niet doen , als er iest is dat ik haat is het alleen op pad gaan." fluisterde ze.
"RIDDEL! MAG IK MISSCHIEN MET JE MEE?" Riep ze zo hard als ze kon.
Hij was al ver weg en Tyurru vreesde dat Riddel haar niet hoorde.
"Zo , Eyllis... Alles ... G..goed?" Vroeg ze een beetje stuntelig.

Riddel hoorde Tyurru duidelijk, maar hij had eigenlijk geen zin om nog langer op gehouden te worden. maar om toch beleeft te blijven veranderde hij weer in zijn drakenvorm en draaide om, waarna hij met twee grepen zowel Eyllis als Tyurru van de grond gritste en hoogte won door krachtig met zijn vleugels te slaan. ze waren al buiten de stad voor een van beide dames ook maar iets kon zeggen. Riddel was het gewent om alleen te reizen, maarhet was voor de verandering eens wat anders. 'als jullie willen kunnen twee op mijn rug klimmen en je daar vast houden totdat we weer geland zijn!' riep Riddel naar Eyllis en Tyurru. zijn vleugelslagen gingen weer gestaagd toen hij de juiste hoogte had en zijn blik bleef onafgebroken naar de horizon gericht. het zou avond zijn als Riddel weer zou landen. zijn vluchten waren altijd lang en hij hielt ervan zijn grenzen te verlegen.

Tyurru zat met een mond vol tanden en zweet op haar voorhoofd tekijken hoe hoog ze wel niet vlogen."Riddel! Waar vliegen we naartoe !?" Riep ze zo luid dat zelf hij het boven al het gesuis door kon horen.Ze keek angstig naar het draken gezicht en nog angstiger naar het landschap dat wel 50 m onder haar lag.Vanuit haar oog hoek zag ze Eyllis zitten.Ze moest weer denken aan wat er net gebeurde, En vond het vreemd dat iemand zo snel verliefd kon worden.
Tyurru keek weer naar het draken gezicht , en wist zeker dat hij er ook zo over dacht.
"Riddel , Je bent me der eentje" fluisterde ze onhoorbaar en viel lichtjes in slaap op de jongen zijn rug.

de schemering zetten net in toen Riddel samen met Tyurru en Eyllis over een bergachtig gebied vloog. hij had Tyurru wel gehoord, maar hij gaf geen antwoord. zijn blik was nog steeds op de horizon gericht en hij zocht naar een uitstulping of kleine grot waar ze zouden kunnen overnachten. toen een zwarte scheur in de bergwand in zijn zicht kwam keerde hij lichterlijk om de andere niet van zijn rug te laten vallen en landen op het plateu voor de smalle scheur waar Tyurru en Eyllis gemakkelijk tussen door konden lopen en er zelfs zouden kunnen slapen. met een krachtige slag van zijn staart sloeg Riddel de voorste stenenwand weg zodat hij er zonder problemen door kon. Riddel vouwde zijn vleugels tegen zijn lichaam en liep de breedere scheur binnen. na een paar stappen gezet te hebben zag Riddel een hoop zacht mos op een oude platte rots groeien. ' wakker worden, we zijn er voor voorlopig!' riep Riddel en zijn stem dreunde door de grot, die werdt versterkt door de stilte die er heerste. Riddel ging op het mos liggen om de twee meiden van zijn rug te laten klimmen. zijn blik gleed even door de grot en hij keek later naar de twee dames die op zijn rug zaten.

Tyurru hopte van zijn rug. En keek snuffelend rond.Haar oortjes veranderde zacht in pluizige poezen oortjes maar bedekte ze snel met haar licht blauwe haar."Riddel , Waar breng je ons naar toe? Ik ben lichtelijk geschrokken van de hoogte" Zei ze met een rillende stem.Ze keek naar Eyllis die in de hele reis geen kick had gemaakt.Ze ging naast haar zitten. "Eyllis? Alls goed?Alles komt wel weer in orde"Aan Tyurru's gezicht kon je zien dat ze het niet echt meende en dat ze het eerder belachelijk vond. Tyurru schoof rustig naar de rand van de scheur die nu wel al een pak groter was geworden door de draak.Ze keek bevredigend naar de maan, fluisterde iets onhoorbaar en knikte begrijpend naar de maan en al de gele verf druppeltjes in de 'blauw als een postbodehoed' lucht. Ze zuchtte , ze was blij. Ze sloot haar ogen maar viel niet in slaap.

Riddel keek Tyurru na en hoorde haar woorden. 'ik heb jullie alleen maar naar een veilige slaapplaats gebracht meer niet'antwoorde hij op haar vraag. zijn lichaam in de juiste kromming leggend zodat hij geen last had van zijn vleugels. ook krulde Riddel zijn staart om de twee dames.

[ sorry voor de korte post]

Eyllis was maar eventjes stilgevallen, en ze viel ook niet in slaap, net zoals Tyurru. Ze keek in de richting van Riddel en Tyurru. "Ja" beantwoordde ze. "Wat bedoel je?" vroeg ze in de richting van Tyurru, en wachtte haar antwoord af. Ze zuchtte eventjes maar, en keek in de richting van Riddel. "Te veel verschillen tussen elfen en halfdraken" mompelde ze. "Welke verschillen? Elkaar leren kennen?" vervolgde ze in de richting van Riddel en Tyurru "Elkaar leren kennen?"

'waar ik vandaan kom hebben de elfen juist jacht gemaakt op halfdraken, dus vandaar te veel verschillen.' zei Riddel op rustige toon. en hij keek even van Eyllis naar Tyurru. 'ik weet niet waar jij heen wil Tyurru, maar dat zien we morgen wel.' voegde Riddel er aan toe voor hij zijn ogen sloot. de nacht was al gevallen en de sterren waren duidelijk zichbaar, ook de maan was half te zien die haar licht aan de aarde schonk.

Eyllis keek in de richting van Riddel, en in de richting van Tyurru. 'Waar ik vandaan kom hebben de elfen juist jacht gemaakt op half draken, dus vandaar te veel verschillen' zei Riddel. "Wat? Waarom toch?" vroeg ze in de richting van Riddel, en wachtte zijn antwoord af. Ze keek in de richting van Tyurru, en in de richting van Riddel. "Ik begrijp het, ik begrijpt het" zei ze. "Maar... Ik heb jaag niet op half draken. Waarom zou ik? Beschouw jij mij anders als zo één elf?" vroeg ze in de richting van Riddel, en wachtte zijn antwoord af. "Zijn jullie of tenminste nog één van jullie nog wakker?" vroeg ze in de richting van Tyurru en Riddel, en wachtte af Tyurru's en/of Riddel's antwoord af.

Tyurru was wel wakker , maar zo moe , zo moe dat ze te lui was om te antwoorden.
"Ik...Ik..Zou ook maar gaan slapen Eyllis...We hebben morgen*Geeuwt* een lange dag voor de boeg." Zei Tyurru en viel in slaap. Slapen was geen pretje in de grot. Stenen die in je rug porden , Vleermuizen die voorbij vlogen , De maan die je aanstaarde zonder op houden , etc...
Maar toch na een lange en vervelende nacht werd Tyurru vroeg in de ochtend wakker. Omdat ze dacht dat de rest nog niet wakker was maakte ze haar zak voor de rijs al. Gluurde af en toe eens naar Eyllis in riddel , om te kijken of ze al wakker waren. Tyurru keek met grote wallen naar de opkomende zon en de eerste wolken.

Riddel hoorden al vroeg een zacht geschuifel die zich door de grot bewoog. een oog openend zag hij dat het Tyurru was die zachtjes druk bezich was met spullen uit en inpakkend. 'goeden morgen.' zei Riddel die zich uit rekten en op stond. hijzelf had heerlijk geslapen, omdat hij op het mos geslapen had en niet op de harde stenen bodem. zijn blik gleed van Tyurru naar Eyllis die wel nog sliep. 'waar wilde je eigenlijk heen?' vroeg riddel terwijl hij naast Tyurru ging zitten.

Tyuuru verschoot lichtelijk toe ze de woorden hoorde."Ik? Ik vroeg gewoon of ik mee mocht, K'heb niet gezegd dat ik ergens heen wilde.Maar nu je het toch zegt , ik heb training nodig voor m'n nieuwe sleutelstaf,weet jij een goede plek?" Vroeg Tyurru die zich tijdens haar woorden rustig had omgedraaid. Ze wreef haar ochtend oogjes uit pakte haar staf en sprong van de klif. Ze vond het heerlijk om wind in haar gezicht te krijgen, Lekker frisjes.Ze sprong op de sleutel en vloog weer naar boven.Ik ben klaar om te gaan. Zei ze al knipoogend.

'ja hoor die ken ik, als je wilt dan kan ik jullie er heen brengen?' zei Riddel maar de laatste woorden vroeg hij. Tyurru sprong op haar sleutelstaf en dook eerst naar beneden en vloog daarna weer naar ooghoogte. Riddel was geamuseerd door Tyurru's vrolijkheid en hij draaide zich om, om Eyllis wakker te maken. 'Eyllis wakker worden we gaan!'riep Riddel luid en duwde haar aan met zijn drakensnuit. en wachten af of ze wakker wilde worden, want anders zou hij Eyllis op pakken en meenemen en later weer aan de grond zetten als ze er waren.

Eyllis keek in de richting van Riddel, en in de richting van Tyurru. (Met slaperige oogjes) 'Eyllis wakker worden we gaan!' riep Riddel luid en duwde haar aan met zijn drakensnuit. "We gaan. Maar... naar waar?" vroeg ze in de richting van Riddel, en in de richting van Tyurru. En ze wachtte een antwoord af van Riddel en of een antwoord af van Tyurru.

(Inspiratieloos)

'we gaan naar een plek waar Tyurru kan oefenen met haar sleutelstaf.' zei riddel en hij ging liggen om Eyllis op zijn rug te laten klimmen. zijn kop draaide hij zo dat Eyllis geen last van hem had en er zo op kon.

( sorry voor de korte post.)

Eyllis keek in de richting van Tyurru, en terug in de richting van Riddel. 'We gaan naar een plek waar Tyurru kan oefenen met haar sleutelstaf' zei Riddel. "Een sleutelstaf?" vroeg ze in de richting van Tyurru, en in de richting van Riddel. En wachtte een antwoord af van Tyurru en of een antwoord af van Riddel. Ze klom ook maar de rug van Riddel, net zoals Tyurru? "Maar... waarom we?" vroeg ze in de richting van Tyurru, en in de richting van Riddel. En wachtte een antwoord af van Tyurru en of een antwoord af van Riddel. Zij zelf had voorlopig niks te beoefenen. "Wanneer leren we elkaar kennen?" vroeg ze in de richting van Riddel, en wachtte zijn antwoord af. "Als hij mij tenminste wilt leren kennen" mompelde ze. Ze zuchtte eventjes maar. "Wat beoefen ik?" vroeg ze in zich zelf, maar ook was het hoorbaar voor Tyurru en Riddel.

"Nou ..Nou niet zo kort af riddel" Zei Tyurru een beetje beschaamd ( ) "We gaan naar een plek waar we allemaal wat mee zijn , hoop ik toch..;" Zei ze wat verelegen. "En ik wil overal naar toe, het maakt me niet uit als ik maar kan oefenen! Het enige is dat ik niet Alleen wil zijn." Zei ze een beetje bedroefd."In mijn jeugd speelde ik nooit bij vrienden en moest ik gewoon trainen met m'n vader.Jullie zijn eigenlijk pas de 9de en 10de mensen tegen wie ik praat." Zei tyurru een beetje sip. "Nou jah! riddel , naar waar de wind ons waait!"