Vieze bende..

Jessica was klaar en ze keek even naar haar handen en ze zuchtte even diep en ze had best veel kracht van haar aan Dean gegeven dus ze was best wel moe. Ze zuchtte even en keek rustig om naar het moeras maar haar blik ging weer naar Dean toen ze merktte dat hij rechtop zat en ze hoordde zijn woordje. "geen dank hoor" zei ze met een lichtte glimlach op haar gezicht en ze keek even naar de lucht die hier mooi blauw was en ze haar blik ging weer terug naar de van Dean en ze keek hem rustig aan en ze hoordde toen zijn woorden. Ze dacht na en ze had wel zeer aan haar schouder en ze keek naar haar rechterschouder waar haar shirt over heen zat. Ze deed haar shirt een stuk naar beneden en zag een soort schaafwond zitten en ze keek weer naar Dean. "het is maar een schaafwond" en ze glimlachtte flauw. Ze kreeg weer langzaam witte vleugels en was dus weer een engel en ze legdde haar hand erop. De blauwe gloed kwam weer en ze trok even pijnlijk haar ogen dicht. Maar toen ze haar hand weg haalde was de wond wel dicht en zuchtte ze even en was ze weer vermoeid en ze deed haar shirt dan maar weer omhoog. "voor de rest weet ik niet of ik een wond heb" zei ze met een flauwe glimlach en ze vergat terug te veranderen naar haar neutrale vorm.

Op het moment dat Jessica een stukje van haar shirt naar beneden deed keek Dean even weg. Hij kuchtte even droog en hij keek haar uiteindelijk weer aan. Hij zag dat ze weer naar haar engelen vorm was veranderd en dat ze bezig was met het helen van de schaafwond. Dean merkte de pijnlijke uitdrukking op haar gezicht en hij legde een hand op haar schouder. Waarom hij dat deed wist hij zelf ook niet maar het leek alsof hij soort steun wou geven. Op het moment dat ze haar shirt weer omhoog deed haalde hij zijn hand van haar schouder af. Hij keek even weg en keek haar daarna al snel weer aan. ''Volgensmij niet, je lijkt namelijk nogal levendig vergeleken met mij, ik voelde me zowat een oud opatje met die pijn in me rug.'' Zei Dean met een glimlach tegen haar en hij grinnikte even kort. Zijn blik ging daarna weer naar het Moeras. ''Ik ben blij dat we eruit zijn, ik moet jou eigenlijk ook nog bedanken, je hebt m'n leven wel mooi gered daarrow.'' Zei Dean met een glimlach tegen haar en hij keek haar op dat moment dan ook weer kalm aan. ''Ik snapte eerst zowiezo niet waarom je terug gekomen was voor me aangezien onze ontmoeting niet al te goed was gegaan, sorry trouwens nog van die grap.'' Zei Dean en hij legde even ongemakkelijk een hand op zijn achterhoofd en hij keek haar met een flauwe glimlach aan.

Jessica keek naar Dean en hoordde zijn woorden over dat ie een opatje was en ze moest even grinniken "nou je ziet er niet uit als een oud opatje" zei ze grinnikend terwijl ze een pluk haar achter haar oor deed. Ze keek ook naar het moeras en zuchtte opgelucht "ja ik ben ook erg blij dat we daar weg zijn... en nou... eu... ik kon je moeilijk achter laten daar in je eentje..." zei ze met een flauwe glimlach en ze keek even naar het gras en ze veranderdde langzaam terug naar haar neutrale vorm en ze keek Dean weer aan toen ze zijn excuses hoordde over de "grap" en ze grinnikte even flauw. "het maakt... eu... niet uit hoor" zei ze met een flauw glimlachje terwijl ze blos over haar gezicht had lopen. Ze speeldde wat met haar haar en keek Dean even rustig aan. "maarre... gaat het al beter met je rug...???" en ze keek hem rustig en vragend aan.

''Nou volgensmij kan normaal gesproken iedereen wel zo'n flauwe shapeshifter als ik achter laten en dood wensen.'' Zei Dean droog en hij keek ondertussen naar de lucht. Hij zuchtte eens diep en hij sloot vervolgens zijn ogen. Hij liet zich weer achterover in het gras vallen en hij voelde hoe een briesje zijn korte haren streelde. Dean legde een hand op zijn buik en hij voelde onder zijn arm iets hards. Hij ging met zijn andere hand onder zijn jas en hij had al snel door dat dat hards zijn geweer was. Dean haalde het ding niet tevoorschijn, straks zag Jessica het nog en wat zou ze dan wel niet van hem denken? Straks ging ze nog denken dat hij haar om een of andere reden dood zou schieten. Dean slikte even bij de gedachten, dat was niet bepaald een fijn idee. Alleen als hij zijn beheersing in de woede zou verliezen, dan zou zoiets ook werkelijk kunnen gebeuren maar op dit moment zou Dean om geen enkele reden boos op Jessica kunnen worden. Dean ging weer recht zitten bij het horen van Jessica haar vraag. Hij keek haar kalm in de ogen aan en hij knikte kort. ''Ja, dankzij jou.'' Zei Dean met een kalm glimlachje tegen haar. Hij drukte daarna snel een kusje op haar mond. Hij keek haar daarna weer gewoon met een glimlach aan. Hij wist niet waarom maar steeds als hij haar aankeek bekroop een vaag warm gevoel hem. En daardoor kreeg hij ook steeds de neiging om wat liefs te zeggen tegen haar of om haar een kusje te geven.

Jessica keek hem aan toen ze zijn woorden hoordde en ze roldde even met haar ogen en ze sloeg haar armen over elkaar. "nou ik ben niet zo..." en ze keek de andere kant op en ze keek rustig naar het gras en ze zuchtte even diep en begon wat aan het gras te plukken en ze zag een bloemetje staan en ze pluktte het en ze keek er even naar. "waarom was ik eigenlijk terug gegaan... en het was zelfs in mijn demonenvorm" dacht ze en ze schudde de gedachtte snel weg "het was vast gewoon omdat ik aardig was....???" dacht ze droog en ze schudde weer haar hoofd. Ze keek naar Dean en ze hoordde zijn woorden "nou eu..." en voor dat ze haar zin af kon maken voeldde ze zijn lippen weer op de hare en haar ogen werden weer even groot en ze keek naar hem terwijl hij glimlachtte. Ze werd nu nog roder en ze keek even snel de andere kant op en liet wat haar voor haar gezicht vallen in de hoop dat hij het niet zag. "waarom krijg ik zo'n warm gevoel... en moet ik steeds blozen" dacht ze weer en ze sliktte even.

Dean moest even grinniken door haar reactie. Hij had haar nog snel wel zien blozen voordat haar haar voor haar gezicht viel. ''Nou nou gaan we blozen?'' Vroeg Dean met een flauwe glimlach aan haar en hij sloeg een arm om haar heen waarbij hij haar voor kort tegen zich aandrukte. Daarna liet hij haar gewoon weer los en ging hij weer liggen in het gras. Hij keek naar de lucht en zag dat deze lichtjes begon te verkleuren. ''Hm de tijd gaat snel als je op het punt staat sterven maar nog net bij de dood wordt weg gehaald.'' Zei Dean droog en hij kuchtte daarbij ook eens droog. Hij plukte een grassprietje en deed deze in zijn mond. Hij koude er lichtjes op en hij verzonk zowat in gedachten. Hij moest af en toe nog eens aan zijn broer denken. Hij had zoveel beleefd met hem en nu wist Dean niet waar hij was, sterker nog hij was niet of zijn broertje uberhaubt nog wel leefde. Voor kort sloot Dean zijn ogen maar al snel opende hij ze weer. Hij pakte het grassprietje vast en zijn blik ging weer naar Jessica. ''Er is een ding wat ik eigenlijk nog niet begrijp van jou, zover ik weet is die wat donker gekleedde vorm van jou slecht, hoe kan het dan dat je toch de moeite nam om me te helpen?'' Vroeg Dean aan haar en hij keek haar met een wat serieuzere blik aan. Het was echter geen onvriendelijk blik want de kalmte was nog steeds in zijn ogen af te lezen.

Jessica keek voor zich uit en dacht dat Dean het blozen niet had gezien maar ze had pech want ze hoordde vraag en ze deed haar handen over haar gezicht en keek nu helemaal de andere kant op. Opeens voeldde ze een arm om haar heen en ze haaldde haar handen van haar gezicht en ze voeldde hoe hij haar tegen zich aan druktte en ze moest even slikken. Ze glimlachtte even flauw "nee... eu... ik ...ik heb het gewoon warm" zei ze rustig alsof dat zou helpen. Ze keek weer even naar het gras en ze zag hoe Dean een grassprietje in zijn mond deed en ging liggen en ze bleef even naar hem kijken en ze vroeg zich af wat hij dacht. Ze zag hoe hij zijn ogen sloot en zelf keek ze weer voor haar uit en ze gingen even goed zitten en ze hoordde opeens Dean's woorden en haar blik schoot naar hem. "waarom..." spookte er door haar hoofd heen en ze begon na te denken. "Nou we zijn in principe qua gedachtes hetzelfde... dus als we bijvoorbeeld vrienden hebben... vind alle 3 van ons het een vried... dus ook mij slechtte kant" en ze keek hem met een flauwe glimlach aan.

Dean bleef kalm liggen en hij luisterde onder tussen naar haar woorden. ''Hm oke dan, toch is het best vaag. Dat zelfs je slechtte vorm dat heeft. Naja jij weet hoe dat voelt, ik niet.'' Antwoorde hij kalm en hij keek haar voor kort aan maar keek daarna weer gewoon naar de lucht. Uiteindelijk ging hij toch maar weer recht zitten en hij richtte zijn blik weer op Jessica. ''Woon jij eigenlijk hier in de buurt?'' Vroeg Dean aan haar. Hij keek vervolgens in het rond, ze waren dan wel uit het moeras. Hij wist nu alsnog niet waar ze waren, bovendien was het bijna nacht en dus was de kans groot dat als hij bij een stad aan kwam hij geen slaapplek meer kon regelen. Dean zuchtte eens diep, nu hij in dit moeras was geweest en hij die geest had gezien wilde hij daar ook wat meer over te weten komen. Als zijn broertje nu bij hem was geweest dan waren ze er vast allang achter gekomen. Zijn broertje had namelijk altijd een boekje mee waar hij aantekeningen in had staan van hun vader die ook veel over geesten en andere slechtte wezens wist. Maar beide waren nu niet meer bij Dean en dat maakte alles voor hem veel moeilijker. Dean was niet graag alleen namelijk, je kon het zo niet van hem zeggen door zijn droge en sarcastische gedrag maar diep in hem zat een zwart gat dat eenzaamheid in hem verspreidde.

Jessica keek rustig naar Dean en het rode was al gelukkig van haar gezicht verdwenen en ze hoordde zijn woorden en ze glimlachtte even flauw. "kijk ik ben nou ook weer niet... echt... 3 verschillende personen" zei ze rustig en ze keek hem even rustig aan "mijn moeder was een engel en mijn pa... was een demoon" zei ze rustig terwijl haar blik weer naar het gras was gegaan maar haar blik ging naar de lucht die al donkerder werd en ze keek naar de eerste ster die al verschenen was en een grote glimlach verscheen op haar gezicht. Haar blik ging weer naar Dean en ze hoordde zijn vraag of ze een huis had "ja... van m'n ouders... nou eigenlijk nu van mij.." zei ze op een rustige toon en haar ogen gleden heel even over Dean heen. "heb jij geen .... thuis dan...als ik vragen mag???" vroeg ze voorzichtig en ze keek hem wat nieuwsgierig aan maar ze wou hem ook niet somber of boos maken om een verkeerdde vraag te stellen. Het ooglapje voor haar ene oog deed ze weer even goed en haar blik ging weer even naar het gras en ze begon er aan te plukken.