Vieze bende..

Dean was nieuw in Tavian en het vinden van de juiste plaats om te leven ging hem niet bepaald goed af. Hij was in een moeras terecht komen nadat hij een lange tijd in een woud had gelopen. Met een zucht liep hij door de smerige plakkerige modder. Hij was kalm maar ook oplettend aangezien hij hier onverwachts zomaar eens kon weg zakken. Ondertussen walgde hij van de geur die uit het moeras kwam. De geur liet hem bijna zijn oplettenheid verliezen al zorgde de mist daar ookal zo'n grotendeels voor. Door de mist kon hij namelijk niet goed zien van waar hij liep en dat irriteerde hem nog het meeste.
Na nog een tijdje te hebben gelopen voelde Dean plots stevige grond onder de zolen van zijn schoenen. Hij keek naar beneden en hij dacht lichtjes wat gras te zien. Blijkbaar waren er in het moeras toch nog wat plekken met vaste grond. Dean schudde even grinnikent zijn hoofd waarna hij in het rond keek. Hoe kon hij hier toch terecht zijn gekomen? Misschien was een kaart kopen toch niet zo'n slecht idee geweest. Maarja hij was koppig, hij dacht dat hij het wel zou redden zonder kaart. En nu stond hij hier, in een moeras. Dean besloot maar weer verder te gaan, hij had geen zin om hier nog langer te blijven. Hij liep verder, hopend dat de vaste grond nog een tijdje zou blijven, maar voor dat hij het wist zat hij weer in die vieze modder. Daar kwam hij dan ook op een vervelende manier achter aangezien hij uit gleed door de gladden modder. Hij viel naar voren en schoot snel recht nadat hij was neer gekomen in de modder. ''Ah nee he! Vieze bende..'' Gromde Dean geirriteerd terwijl hij snel wat modder van zijn gezicht afveegde.

Jessica was in haar demonen vorm en haar 2 grote zwarte vleugels waren ingeklapt op haar rug. Met haar donkerpaarse ogen keek ze naar beneden terwijl ze op een tak zat. Ze hoordde een gewalg over de modder en ze vond het ook fijn dat zij kon vliegen. Het ooglapje zat half op haar voorhoofd en ze duwdde het ding achter haar oor. Ze keek even goed en snoof een keer toen ze een vieze walm van het moeras in haar neus kreeg "gadver...." mompelde ze droog. Ze keek even naar de plek waar het geluid vandaan kwam en ze dacht dat het een jongensstem was. Ze sprong op de grond maar door een laagje lucht tussen de grond en haar voeten liep ze niet echt op de lucht. Haar vleugels had ze uitgeklapt zodat ze niet op de grond zou komen en zo liep ze rustig verder. Ze stoptte toen ze een jongen zat zitten die helemaal onder de modder zat en ze zag hem de modder weg vegen uit zijn gezicht. Een lach kon ze niet inhouden en ze keek even om haar heen of er niemand anders was. Haar blik ging al snel weer naar de jongen en ze zette een hand in haar zij "een moeras... is niet echt een plek voor iemand als jij" zei ze droog terwijl ze de jongen met haar donkerpaarse ogen aan staarde. Ze wapperde een keer met haar vleugels maar hield ze al snel weer gewoon stil.

Dean draaide zich om bij het horen van een meisjesstem. Hij zag niet ver van hem vandaan een meisje met een iets wat duister uiterlijk staan. Dean kwam op het droge staan vlak voor het meisje. Zijn ogen bekeken haar snel even en een licht grijnsje verscheen vervolgens op zijn mond. Hij keek haar in de ogen aan en hij sloeg zijn armen over elkaar heen. Druppels modder drupte via zijn jack en broek op de grond. ''Dat klopt.'' Antwoorde Dean kalm terwijl zijn ogen de hare ondertussen bleven aankijken. ''En wat doet zo'n knap meisje als jij hier? Dit lijkt me ook niet bepaald een plek voor jou.'' Vroeg Dean met dezelfde kalme toon aan haar. Flirten met meisjes deed Dean wel vaker, hij kon het gewoon niet stoppen als hij een knap meisje zag. Hij meende het dan ook dat Jessica knap was. Maar ondanks dat hij af en toe wat flirterig kon zijn kon hij ook heel serieus en meelevend zijn. Hij was dan ook wel slim maar omdat hij soms zo koppig kon zijn deed hij dingen die eigenlijk helemaal niet zo slim waren. Zoals geen kaart meenemen en vervolgens in een moeras belanden, zoals nu was gebeurd.

Jessica keek de jongen met een rustige blik aan en opeens stond ie voor haar neus en ze snoof even. Haar ogen gingen even over hem heen "ouder dan mij..." dacht ze en ze keek hem weer gewoon aan. Ze bleef hem aan kijken en negeerdde de pluk haar die voor een van haar ogen viel. Ze hoordde toen zijn woorden en ze roldde met haar ogen maar zijn laatste woorden drongen dieper tot haar door en ze keek arrogant de andere kant op "ik ga en sta waar ik wil..." zei ze op een emotieloze stem en ze sloeg haar armen over elkaar. In haar demonenvorm was ze altijd al arrogant en slecht geweest en ze was dan ook niet snel lief tegen anderen hoe groot of hoe oud ze ook waren. Haar andere kant was helemaal het tegenovergestelde maar die kant luktte er deze keer niet uit te komen. Ze bleef hem aan kijken met haar donker paarse ogen en ze snoof een keer minachtend. Ze klaptte haar 2 grote zwarte vleugels in en ze draaide zich rap om en ze liep een stuk verder en ging tegen een van de bomen aan staan leunen. "en... wat doe je hier eigenlijk...???" en ze keek hem even rustig aan maar al snel keek ze weer om haar heen niet dat ze veel zag dan alleen modder, bomen, mist, modder en nog eens modder. Ze zuchtte even verveeld en haar blik ging dan weer vragend naar de jongen.

'Ik ga en sta waar ik wil' Antwoorde het meisje met een emotieloze stem. Dean trok een wenkbrauw op en hij grinnikte daarna even. ''Ow maar ik zeg ook niet dat dat niet mag, deze plek leek me alleen niet iets voor een meisje.'' Antwoorde Dean met een flauwe toon in zijn stem. Dean volgde haar bewegingen met zijn ogen en hij zag hoe twee zwarte vleugels verschenen. Op het moment dat ze weg vloog veranderde zijn ogen ongezien van kleur. Al snel werden zijn ogen weer zijn normale kleur en dat was maar goed ook anders had het meisje het gezien. Dean draaide zich om en net toen hij weg wou lopen kreeg hij een vraag van het meisje. ''Ik ben verdwaald'' Zei Dean met een kalme glimlach terwijl hij om keek naar haar. Hij keek haar voor even aan waarna hij weer gewoon voor zich uit keek. ''Door mijn koppigheid.'' Vervolgde Dean en hij liep vooruit. Dit keer keek hij wat beter uit voor de modder zodat hij niet weer uigleed. Hij verdween langzaam aan tussen de mist, daardoor zou je kunnen zeggen dat hij gewoon weg was gegaan maar dit was echter niet zo. Hij was in de dichtte mist blijven staan een eind van Jessica vandaan. Zijn ogen veranderde weer voor kort van kleur en vormen in zijn lichaam veranderde. Hij werd slanker, kreeg langer haar en twee zwarte vleugels verschenen op zijn rug. Ja hij was veranderd in Jessica. Hij mocht dan wel vast zitten in een moeras, hij kon het niet laten om een grap uit te halen. Dean keek omzich heen, het was hem gelukt om niet alleen haar uiterlijk te kopieéren maar ook haar stem. Daardoor zou ze nooit herkennen dat hij het was. Dean spreidde zijn, of liever gezegt Jessica haar vleugels en vloog door de mist. Hij vloog zo dat ongezien achter Jessica kon komen. Niet veel later stond hij achter de boom waar Jessica tegenaan stond en hij legde plots een hand op haar schouder. ''De weg kwijt?'' Vroeg een stem die precies hetzelfde was als die van Jessica. Ook was er niets anders aan Dean zijn nieuwe uiterlijk waardoor je kon zeggen dat hij het was.

Jessica keek even naar de jongen en ze hoordde zijn woorden en ze zuchtte even diep en ze keek naar haar nagels die paars waren gelakt. Ze keek weer op naar de jongen "zo kwam het wel over" zei ze maar rustig als antwoord en ze keek hem even aan en keek daarna op zij maar haar blik ging snel weer naar de jongen toen ze zijn woorden hoordde. Ze grinnikte "de weg kwijt..." zei ze grinnikend en ze hoordde daarna de andere woorden "koppigheid... dat ken ik..." zei ze droog. Ze keek hoe de jongen daarna de mist in verdween en ze roldde met haar ogen "die komt nooit uit het moeras zo" dacht ze en ze bleef voor zich uit staren. Ze merktte dus ook niet dat Dean oftewel een kopie van haar zelf achter de boom stond. Ze voeldde opeens een hand op haar schouder maar haar gezicht bleef gewoon rustig maar toen ze om keek en de stem hoordde werden haar ogen even groot. "hoe... hoe...wie...wat..." stamelde ze terwijl ze stappen achteruit zetten en ze schudde even haar hoofd. Ze haaldde diep adem en haar gezicht keek de kopie van haar zelf gewoon weer emotieloos aan. "nee ik ben niet de weg kwijt..." zei ze droog "ik vraag me af of ik in de spiegel kijk of niet...." zei ze rustig en ze zuchtte even verveeld. Ze trok het ooglapje weer voor haar oog en sloot haar zichtbare oog. Toen ze deze weer open deed was die zeeblauw en haar haar veranderde weer terug in een soort lila-achtige kleur. Haar pikzwarte vleugels verdwenen en ook haar kleding veranderde van kleur.

''Een spiegel middenin een moeras? Misschien..'' Antwoorde Dean als Jessica en hij bleef haar rustig aan kijken. Hij deed haar bewegingen na en trok het ooglapje dus ook weer voor zijn oog en sloot zijn zichtbare oog. Dean verandere precies op het moment dat zij veranderde in de neutrale gedaante van Jessica. Omdat Dean vermoedde dat Jessica iets zou doen had hij in de toekomst gekeken. Daardoor kon hij nu ook veranderen in haar neutrale gedaante. Dean kon namelijk in de toekomst kijken, nouja echt ver in de toekomst kijken kon hij niet maar hij kon dingen die niet veel later zouden gaan gebeuren zien als hij dat wilde. Als je echt zou opletten dan kon je ook nog maar net zien dat hij iets later veranderde dan Jessica maar normaal gesproken leek het gewoon op hetzelfde moment te gebeuren. Dean bleef haar kalm aankijken en hij zette een hand op zijn heup precies zoals Jessica eerder had gedaan toen ze hem voor het eerst had gezien. Het voelde alleen best raar voor hem om zoiets te doen. Hij was namelijk in het echt een man dus om dan een meisje te gaan spelen die ook nog eens 6 jaar jonger was, teminste dat schatte hij, dat was niet echt iets heel makkelijks.

Jessica keek droog naar haar evenbeeld en hoordde de woorden die ze zei tenminste ze dacht dat het een zij was. Ze keek rustig naar Dean oftwel Jessica en snoof toen ze zag dat ze echt precies als haar was. "stop me na te doen... het is vervelend" en ze sloeg haar armen over elkaar en ze keek "haar" aan "kom op zeg het... wie ben je?!?" en ze keek "haar" rustig aan. Ze was wel vriendelijker in haar neutrale vorm en ze was dan ook niet zo arrogant maar ze kon het wel zijn aangezien ze nu neutraal was. Ze deed de pluk haar die voor haar ene oog was gevallen achter haar oor en ze snoof even. Ze haaldde haar arm uit haar zij en ze begon na te denken. "als het een echt meisje is zou ze hier niet op reageren...." en ze liep dicht naar "haar" toe en kwam heel dicht met haar hoofd bij "haar" hoofd en ze glimlachtte speels. Ze hooptte eigenlijk dat dit werktte, want ze had geen zin om allemaal moeilijk te gaan doen of een stalker achter haar aan te hebben. Ze bleef zo staan en keek diep in "haar" ogen. Ze hoordde alleen opeens iets en ze keek om en hoordde weer gekraak en ze roldde met haar ogen toen ze zag dat er een klein hagedisje weg sprintte. Haar blik ging weer snel naar die van haar evenbeeld of wie het ook mocht zijn en ze bleef "haar" zo aan kijken, wachtend op een reactie.

''Ik ben jou natuurlijk..'' Antwoorde Dean met een misterieuze stem. Niet veel later kwam Jessica dichter bij Dean en bleef ze vlak voor hem staan. Dean keek haar kalm aan en hij glimlachtte speels terug op het moment dat zij speels naar hem glimlachtte. Op het moment dat er gekraak te horen was keek Dean niet op. Hij bleef Jessica gewoon aan kijken. Toen ze hem ook weer aan keek legde Dean een hand in haar hals. Hij kwam nog dichter met zijn hoofd bij die van haar en al snel raakte zijn lippen die van haar. Hij sloot zijn ogen en op dat moment veranderde hij langzaam aan naar zijn echtte mannelijke gedaante. Daardoor was hij ook weer wat langer. De kus duurde best lang en uiteindelijk haalde hij zijn lippen van die van Jessica. ''Hey..'' Zei Dean kalm met een flauwe glimlach tegen haar. Nu hij haar zo zag als neutrale vorm terwijl hij zelf weer normaal was, zag hij nu pas hoe knap ze wel niet was in haar neutralen vorm. Waarschijnlijk was haar karakter dan ook vele aardiger en leuker. Dean was wel benieuwd naar haar reactie op de lange kus, eigenlijk verbaasde het hem zelf ook van wat hij had gedaan. Het kwam nauwlijks voor dat hij een meisje ineens kustte. Natuurlijk een kusje op de wang had hij wel eens gegeven maar zo'n lange kus had hij nog nooit gedaan. Hij moest er dan ook haast om grinniken maar hij wist zich nog net in te houden.

Jessica hoordde "haar" woorden en ze roldde met haar ogen "ja van buiten misschien...." zei ze rustig. Ze keek "haar" aan en ze sloeg haar armen weer over elkaar en ze voeldde opeens "haar" hand in haar hals en ze liet haar armen weer hangen. Ze keek "haar" vaag aan en wou de hand weg duwen maar opeens voeldde ze "haar" lippen op de hare. Haar ogen werden groot "ik word gekust door mezelf!!!!" spookte er door haar hoofd. Maar opeens veranderdde de gene die haar kustte in de jongen die ze net was tegen gekomen en haar ogen werden nog groter en haar wangen werden knalrood. Ze stond verstijft en was zo verstijft dat ze niet eens kon bewegen. Toen zijn lippen van de hare af gingen keek ze hem nog steeds ongelovig aan met een knalrode kop. Ze hoordde wat hij zei en ze kon eindelijk weer bewegen en ze sloot haar ogen en schudde met haar hoofd. "wa..wat......wat...wat was dat....???" stamelde ze terwijl ze hem aan keek en ze sliktte even. De rode blos op haar gezicht kon je nu goed zien en ze staptte iets achteruit en ze keek hem nog steeds aan maar haar blik was wel al een stuk rustiger geworden. Ze sliktte weer en ze bleef hem zo aan kijken eigenlijk wachtend op antwoord "gewoon zomaar gezoend door een jongen" spooktte het door haar hoofd heen.

'Wa..wat....wat...wat was dat..?' Vroeg het meisje aan hem. ''Shapeshifting'' Antwoorde Dean simpel en kalm. Het schoot hem ineens te binnen dat ze met die vraag ook de kus kon bedoelen. ''En die kus.. Die was omdat je zo knap bent.'' Verzon Dean dan en hij glimlachtte wat flauwtjes naar haar. Hij wist namelijk niet echt waarom hij haar ineens zo'n lange kus had gegeven. Alsof hij zich onbewust aangetrokken voelde tot haar ofzo. Dean knipperde even met zijn ogen, dat was wel een hele vage gedachten. Hij kon zich toch niet aangetrokken voelen tot haar? Zelfs niet onbewust. Hij kende haar niet en hij realiseerde zich nu dan ook pas dat hij haar naam niet eens wist. Dean keek haar bij die gedachten weer aan en zag dat ze bloosde. ''Ik ben trouwens Dean en jij bent? Als ik dat nog mag weten teminste?'' Vroeg Dean zo kalm mogelijk aan haar. Hij vroeg zich af waarom ze zo bloosde, nouja waarschijnlijk was het gewoon uit verlegenheid nam hij zichzelf maar voor. ''Je uhm.. bloost'' Zei Dean dan ook plots tegen haar met een iets wat droge toon in zijn stem en hij wees even naar haar gezicht.
''Wat doen jullie in mijn moeras..!?'' Zei een misterieuze vrouwen stem plots op een vragende toon, nou ze riep het eigenlijk meer. Dean keek verbaasd in het rond. ''What the hell was dat?'' Vroeg hij verbaasd. Hij hoorde ineens gekraak dat afkomstig kwam van de grond en zijn blik ging naar zijn schoenen. Tegen zijn schoenen aan groeide ineens kleine worteltjes. Dean zijn blik werd scherp en hij trok zijn schoen los. Hij deed snel een stap naar achteren zodat hij naast Jessica stond en hij keek in het rond. ''Ben ik aan het hallicuneren of hoorde jij dat ook net ook?'' Vroeg Dean en hij merkte hoe onverwachts koud het ineens werd.

Jessica keek hem nog steeds aan en ze hoordde zijn woorden dan dat ie blijkbaar kon shapeshiften dat verklaardde dus alles. Ze zuchtte even opgelucht maar ze hoordde toen zijn andere woorden en haar ogen werden even groot. "wat..... je kustte me alleen maar, omdat ik volgens jou knap ben..???" vroeg ze en ze keek hem even vaag aan. Ze schudde even haar hoofd en ze keek even de andere kant op terwijl ze nog steeds een blos over haar gezicht had. Ze hoordde toen zijn andere woorden en zijn vraag "eu... ik ben... Jessica" zei ze met een flauwe glimlach en ze hoordde daarna zijn laatste woorden en ze schrok even "echt waar..." ze schaamde zich een beetje en daardoor werd ze nog roder en ze keek maar snel de andere kant op terwijl er een pluk haar over het oog met het ooglapje viel. Ze zuchtte even en hoordde dan ook opeens een stem en het leek op die van een vrouw en ze schrok en haar ogen werden groot. Ze keek in het rond op zoek naar waar het vandaan komt en ze hoordde dan Dean's vraag "ik... ik weet het niet" mompelde ze een beetje met een angstige toon. Ze sliktte even en ze keek even in het rond en ze hoordde dan de woorden van Dean en haar blik ging naar zijn schoenen en zag de worteltjes nog net weg gaan en geschrokken zette ze een stap naar achter en nu staat ze dus tegen een boom aan.

Dean keek in het rond en hij deed ondertussen een stap naar achteren. Hij voelde uiteindelijk de stam van de boom in zijn rug. Het was dezelfde boom waar Jessica ook tegenaan stond. Weer hoorde Dean gekraak en hij keek naar zijn lichaam. Dunnen worteltjes van de boom gleden over zijn lichaam en ze werden langzamer hand steeds sterker. Dean wou ze weghalen met zijn handen maar hij kon zijn armen ineens niet bewegen. Zijn blik ging naar zijn armen en deze zaten met dikkere wortels vast aan de boom waar hij tegenaan stond. ''Wat is dit..?'' Vroeg hij verbaasd en zijn blik ging voor kort naar Jessica waarna hij in het rond keek. Ondertussen probeerde hij zijn armen weg te trekken maar het leek niet veel te helpen. ''Mensen die in mijn moeras komen moeten gestraft worden..'' Zei de vrouwen stem weer. Dean voelde na die woorden de wortels strakker worden en het begon ook steeds kouder te worden. ''Ben ik gek aan het worden of is dit moeras vervloekt ofzo?'' Vroeg Dean en zijn blik ging weer naar Jessica. Dit moest haast wel echt zijn, en als dat zo was dan moesten ze hier zo snel mogelijk wel. Want zover Dean kon zien zag het er niet goed voor hen uit als ze hier zouden blijven. Hij wist niet wat datgene was dat hen zo aansprak en nu vast leek te willen houden. Maar wat het ook was, het wilde Jessica en Dean wegkrijgen uit het moeras, of misschien zelfs wel doden.

Jessica werd ook vast gegrepen door een tak en werd zo tegen de boom aan gedrukt. Ze keek geschrokken naar Dean en hoordde zijn woorden "ik ... ik weet het niet..." mompelde ze en opeens veranderdde ze in een vlinder waardoor ze van de tak weg kon komen. Op een andere plek werd ze weer normaal en stond ze weer op de vaste grond en ze kon nog net een tak ontwijken die haar wou grijpen. Ze keek naar Dean en snel veranderdde ze in een wolf en rendde ze op Dean af en beet met gemak de takken door die hem vast hielden. Daarna greep ze hem bij zijn shirt en trektte ze hem mee. Doordat ze nu een wolf was kon ze alles goed ruiken en wist ze ook waar ze heen moest. Ze rendde zo verder op zoek naar een uitgang terwijl ze wel Dean in de gaten hield.

Dean keek naar Jessica die in een vlinder veranderde waardoor ze vrij kwam. Vervolgens veranderde ze in een wolf en beet ze de takken door die hem vast hielden. Dean rende gelijk met Jessica mee toen hij vrij was en hij keek onder het rennen af en toe omzich heen. Plots werd hij onverwachts door een tak gegrepen en werd hij de lucht ingeslingerd. De tak beukte hem vervolgens tegen een boom aan en zette hem weer vast. ''What the hell is going on here..?'' Zei Dean droog maar toch ook lichtjes wel wat geschrokken. Hij kon nu niet shapeshiften aangezien hij geen levend wezen zag waarin hij kon veranderen. Hij zag Jessica ook niet meer, maar hij hoopte eigenlijk ook dat zij door was gerent. Dan was zij iniedergeval hopelijk vrij. ''Niemand komt hier ongestraft weg..'' Zei de vrouwens stem weer. Dean probeerde zich los te trekken maar het lukte niet en hij kon nu dus ook niet bij zijn mes komen. Plots verscheen er een gedaante voor hem. Ze had een lange witte jurk en zwart haar, haar huid was lijkbleek en haar ogen waren niet te zien. Ook haar lippen waren zwart. Dean keek scherp naar haar, hij probeerde haar te kopieéren maar het leek niet te lukken, alsof ze een geest was waar zijn kracht om uiterlijkheden te kopieéren niet bij kon. ''Jij moet gestraft worden, en jou vriendinnentje ook..'' Zei de vrouw met een nu wat kwadere toon in haar stem. Haar hand greep plots naar zijn hals en ze verstrakte haar greep ookal snel. Dean zijn ogen werden groot, de vrouw had zulke lange vreemde vingers dat ze ze helemaal om zijn nek kon plaatsen. ''Weetje als je me gewoon laat gaan dan gaan ik en mijn 'vriendinnentje' zoals jij het noemt, meteen weg'' Zei Dean snel met een flauwe glimlach. ''Dat is geen optie..'' Zei de vrouwenstem en er verscheen ineens een onaangename grijns op haar mond. ''Ja daar was ik al bang voor..'' Antwoorde Dean en hij keek even weg. De greep om zijn hals werd ineens strakker en hij kreeg het gevoel dat ze op het punt stond om hem nog echt te gaan vermoorden ook. Dean probeerde kalm te blijven, maar wat kon hij nog doen? Zijn shapeshifter krachten en het zien van de toekomst konden hier niks tegen doen.

Jessica was ook weg geslagen door een tak en lag nu tegen een boom aan maar ze was wel terug veranderd naar haar zelf en ze had haar ogen gesloten van de pijn. Ze stond zo snel mogelijk op en kon nog net weg rollen voordat een tak haar weer vast greep. Ze sprong op en ontwijktte wanhopig alle takken die haar probeerdde te pakken. Ze keek snel om haar heen maar ze zag ook Dean niet meer en ze sliktte en ze veranderdde even snel in een wolf en gelukkig rook ze de geur van Dean ze rendde richting de plek waar hij was en ontweek gemakkelijk alle takken. De geur werd steeds sterker en uiteindelijk was ze op de goede plek en ze veranderdde weer terug naar zichzelf. Ze keek omhoog en zag Dean en ze schrok toen ze een vrouw zag die haar hand om Dean's keel had. Ze werd nogal kwaad en deed het ooglapje voor haar ene oog omhoog. In een flits was ze veranderd naar haar donkere kant en klaptte ze haar grote, pikzwarte vleugels uit en ze vloog als een speer naar boven. In een flits had ze een mes bij de keel van de vrouw "ik zou het niet proberen" zei ze op een valse toon terwijl haar ogen rood op gloeidde.

De vrouw verstrakte haar greep en Dean greep automatisch de hand vast. Hij probeerde het weg te trekken maar er kwam geen beweging in. Hoe kon het dan een geest dit kon doen? Dat ze het moeras kon besturen, dat was niks nieuws voor Dean. Hij had namelijk vaak genoeg te maken gehad met geesten en vaak konden die dingen laten bewegen. Maar deze geest kon hij zelfs voelen, alsof ze half nog een mens was. Dean zijn blik schoot opzij toen hij de stem van Jessica hoorde. ''Waarom ben je terug gekomen?!'' Riep Dean met een iets wat kwade toon en blik. Waarom was ze terug gekomen? Ze had weg kunnen gaan zo dat ze hopelijk uit dit moeras kwam. Was ze nu speciaal voor hem terug gekomen? De vrouw keek opzij naar haar en ze werd langzaam aan doorzichtig. ''Snijd maar.. Je zult me toch niet raken..'' Zei de vrouw op een valse toon en een tak wortel groeide plots uit de boom en sloeg richting Jessica. Dean viel ondertussen naar beneden aangezien de vrouw weer grotendeels geest was geworden en ze hem dus niet vast kon houden. Dean kwam met een klap op de grond en hij bleef voor even liggen. Hij voelde met een hand aan zijn hals en hij ging snel recht staan. Hij voelde pijn in zijn rug maar er waren op dit moment wel belangrijkere dingen waar hij zich bezig moest houden.

Jessica keek vals naar de vrouw en haar blik schoot naar Dean en hoordde zijn wat kwade stem en ze trok een wenkbrauw op. Haar blik werd weer normaal "dat doet er nu niet toe" snauwde ze half en ze keek naar de vrouw die opeens doorzichtig werd. Het voordeel was dat ze nu tenminste Dean had los gelaten. Alleen opeens kreeg ze een tak tegen haar rug geslagen waardoor ze naar voren schoot tegen een boom aan en zo naar beneden viel. Ze kon nog net af remmen door met haar vleugels een harde slag te geven. Ze wreef over haar hoofd en haar blik ging meteen omhoog naar de vrouw en ze vergat Dean even en ze stond snel op en een duistere gloed kwam rond haar hand. "zelf een geest kan dit voelen...." ze sloog hard met haar vleugels en schoot richting de vrouw en haar hand ging dwars door de vrouw heen op de plek waar haar hart zou moeten zitten. Ze was een demoon dus had ook sommige krachten tegen wezens zoals geesten. Ze snoof en trok haar hand uit de vrouw en vloog snel uit haar buurt voor het geval er weer een tak aan zou komen. Ze keek naar beneden en zag Dean en vloog naar beneden en stond nu op de grond voor zijn neus. Ze klaptte haar zwarte vleugels in en ze keek hem met een rustige blik aan "gaat het...???" vroeg ze rustig terwijl ze hem rustig aan keek.

Een harde gil ontsnapte uit de mond van de vrouw. Dit had ze wel gevoeld. Een harde wind stak op en de vrouw gilde nog harder. Dean keek verbaasd toe en hij voelde ondertussen hoe de wind harder werd. Ook hoorde hij gekraak. Hij keek voor kort in het rond en ineens was er een ontploffing te horen. Dean keek geschrokken op en hij zag Jessica voor hem staan. Haar woorden hoorde hij alleen niet echt door wat hij achter haar zag. Hij zag de vrouw als as verdwijnen en het gekraak van brekent houd werd erger. ''Het is nog niet voorbij..'' Mompelde Dean. Plots was er achter hem het gekraak van een boom die doormidden brak te horen. Dean keek om en hij zag hoe een boom richting hem en Jessica viel. Hij greep Jessica haar arm vast en hij trok haar snel weg. ''Kom'' Zei hij kortaf. Steeds meer bomen braken en vielen richting hen. Waarom was dit? De vrouw was toch dood? Dean rende zo hard als hij kon en hij trok Jessica achter zich aan. Plots werd hij onderuit getrokken door een wortel en ook Jessica werd onderuit getrokken. Dean greep automatisch naar een van zijn messen en hij sneed de wortel door die Jessica vast had. HIj probeerde vervolgens de wortel door te snijden die hem vast had maar hij kon er niet bij komen. De wortel trok hem over de grond ergens heen en Dean zijn blik ging naar Jessica. Hij zag een boom richting haar omvallen. "Jessica, ga weg! Snel!'' Riep Dean naar haar terwijl hij ondertussen verder over de grond werd getrokken. Hij hoorde steeds meer gekraak bij hem in de buurt en plots lag hij stil. Een boom viel richting hem om en hij probeerde weg te komen maar wortels kwamen uit de grond en maakte hem vast. ''Damn..'' Mompelde hij en hij probeerde de wortels weg te snijden maar voor dat hij het echt door had klapte de boom op hem. Dean zijn ogen werden groot toen hij het zware gewicht op zijn buik en de rest van zijn onder lichaam voelde. Hij spuugte bloed en vervolgens werd alles zwart en bleef hij stil liggen.

Jessica had ondertussen haar hand op haar zij gezet en ze keek Dean rustig aan en wachtte eigenlijk op antwoord. Zij zelf dacht dat het voorbij was en ze voeldde ook de wind op steken maar dat negeerde ze min of meer, omdat ze ook erg koppig was in haar demomen vorm en ze bleef Dean rustig aan kijken. Opeens hoordde ze zijn woorden en ze trok een wenkbrauw op en ze keek hem verbaasd aan. Opeens hoordde ze allemaal gekraak van bomen en deze keek ze wel om haar heen "maar... de vrouw is toch.... dood" mompelde ze en ze keek weer rond. Opeens werd haar arm vast gegrepen en ze schrok min of meer en ze keek naar Dean en hoordde zijn woorden. "oke..." mompelde ze en ze keek even achterom naar de boom die bijna op hun gevallen was. Ze volgdde Dean maar en ze konden dus ook maar net al die bomen ontwijken en ze rendde achter Dean aan op weg naar een uitgang uit dit moeras. Langzaam veranderdde Jessica weer terug naar haar normale vorm en ze werd opeens vast gegrepen door een tak en schrok zich kapot. Ze keek naar Dean die hem los sneed en ze merktte dat het hem niet meer luktte om hem los te snijden. Ze hoordde Dean's woorden dan en keek omhoog en zag de boom haar richting op vallen en ze sprong nog net op tijd op zij en roldde een stuk over de grond. Ze ging snel rechtop zitten en zag Dean weg gesleurd worden "Dean!!!" schreeuwde ze en ze sprong op en ging niet zomaar weg en liet echt niet iemand aan zijn lot over. Dean was uit haar oogveld verdwenen en ze rendde de richting op waar ze hem heen zag gaan. Ze rendde een stuk verder "Dean?!?" schreeuwde ze terwijl ze sommige takken moest ontwijken. Opeens zag ze hem liggen onder een boom en haar ogen werden groot en ze bleef stokstijf stilstaan. Ze rendde uiteindelijk naar hem toe en probeerde met al haar macht de boom weg te duwen en vond uiteindelijk een grote, brede en sterke tak om de boom weg te krijgen door middel van een hefboom. Ze duwdde zo hard ze kon en uiteindelijk roldde de boom van Dean af en ze smeet daarna de tak weg. Ze knieldde neer bij Dean en keek of hij wonden had en ze sloot haar ene oog en kreeg opeens witte vleugels. Ze negeerdde al de takken die haar probeerdde te pakken en hield haar handen boven sommige wonden en dan gebruiktte ze haar kracht om zijn wonden te helen zo ver het kon. Opeens werden haar benen en armen vast gegrepen door takken en werd ze tegen een grote boom geduwd. "Dean!!! word wakker!!!! schreeuwde ze zo hard ze kon terwijl ze weer naar haar neutrale vorm veranderdde en met al haar macht zich probeerde los te trekken.

Op het moment dat de boom van hem af rolde leek hij meer lucht te kunnen krijgen. Hij werd dan ook wakker nadat Jessica hem had proberen te helen en ook hoorde hij dan ookal snel het geschreeuw. Dean rolde op zijn buik en hij hoestte even, ook kwam er wat bloed uit zijn mond en hij opende vervolgens zijn ogen. Hij voelde pijn in zijn benen en rug en daardoor herinnerde hij zich al snel van wat er was gebeurd en waar hij nu was. Ook herinnerde hij het geschreeuw weer. Hij keek in het rond en hij zag Jessica tegen een boom gedrukt worden door wortels. Hij kwam moeizaam recht en hij trok twee messen. Zo snel als hij nog kon ging hij naar Jessica toe en sneed hij de takken snel door. Hij stopte de messen vervolgens snel weg en hij trok Jessica naar zich toe. Hij hield haar stevig tegen zich aan voor het geval ze weer werd weg getrokken. ''We moeten weg hier uit deze vervloekte modderpoel..'' Zei hij met een wat schorre stem en hij keek vervolgens in het rond. Maar niets was nog anders. Ze waren nog steeds in dat moeras met die geflipte bomen en nergens leek een uitweg te zijn.

Jessica trok met al haar kracht aan die verdomde takken maar de takken bleven steeds strakker zitten en ze kreeg bijna geen adem meer. Ze zag opeens dat Dean weer bewoog en zag het bloed uit zijn mond komen en ze schrok even. Toen hij op stond en met zijn messen de takken door sneed trok hij haar tegen zich aan. Ze keek hem wat bezorgd aan "gaat het wel???" en die vraag kwam het eerste in haar hoofd op. In deze situatie klonk het helemaal raar en ze keek daarna om haar heen op zoek naar een uitweg. Ze keek nog een keer en zag een vaag licht in de verte wat leek op een uitweg. "daar..." zei ze rustig en ze greep Dean's arm vast en hield hem echt strak vast zodat ze hem niet weer kwijt zou raken. Ze ontweek sommige wortels en kwam dichterbij het licht en het leek echt op een uitweg.

Dean antwoorde niet op haar vraag of het ging. Het leek hem namelijk niet bepaald een goed idee om nu te gaan praten over of het wel met elkaar goed ging. Hij keek nog steeds in het rond en zijn blik bleef ook hangen bij een vaag licht. Hij wilde haar er heen trekken maar nog voordat kon had Jessica het schijnbaar al gezien aangezien ze hem stevig vast hield aan zijn arm en hem mee trok richting het licht. Natuurlijk rende Dean gelijk mee en in zijn vrije arm nam hij onder het rennen een mes vast waarmee hij enkele naderende wortels mee weg sneed. Ook sprong hij een aantal keren aan de kant voor wortels die uit de grond kwamen. Natuurlijk deden zijn benen en rug nog wel zeer maar hij wilde hier eerst weg komen voordat hij uitgebrijd ging uitrusten. Uiteindelijk kwamen ze bij het licht aan en er eenmaal door waren ze buiten het moeras aangezien ze op vers gras waren beland en er open lucht was. Dean keek in het rond en hij liet zich vervolgens in het gras vallen. ''Dear freedom..'' Zei hij bijna wat te overdreven. ''Damn moeras. Die geflipte bomen hebben m'n benen en rug zowat gebroken..'' Vervolgde Dean en hij legde zijn hoofd in het gras. Het gras voelde zowat aan als een heerlijk zacht bed en hij moest dan ook bij de gedachten een keer gapen.

Op Jessica's gezicht kwam een brede glimlach toen ze het licht dichterbij zag komen en ze uiteindelijk uit dat vreselijke moeras waren. "Vrijheid!!!" riep ze droog en ze keek even naar Dean en hoordde wat hij zei en ze moest even lachen. Ze hoordde daarna zijn andere woorden en ze liep naar hem toe en knielde bij hem neer. Haar haar kleur veranderde in blond haar en ook kreeg ze twee spierwitte vleugels op haar rug. "blijf stil liggen.... ik probeer de pijn wat te verzachten" zei ze op een vriendelijke toon en ze hield haar handen boven zijn rug en er kwam een blauwe gloed om haar handen heen. Ze gebruiktte haar eigen kracht om mensen te helen maar ze werd er zelf wel zwakker van en ze werd er ook moe van. Ze stoptte even later en ze zuchtte even opgelucht en ze veranderde weer terug naar haar neutrale vorm.

Dean draaide zijn hoofd opzij bij het horen van haar woorden. Hij zag hoe haar uiterlijk veranderd was en een licht glimlachje verscheen op zijn mond. In al haar drie vormen zag ze er zo lief en knap uit. Hij volgde haar bewegingen en niet veel later zweefde haar handen boven zijn rug met een blauw gloed er omheen. Dean voelde langzaam aan de pijn uit zijn rug trekken. Het voelde echt alsof ze in een keer een hele last van hem weg haalde. Hij sloot zijn ogen en hij wachtte rustig tot dat ze klaar was. Op het moment dat ze klaar was opende hij zijn ogen en ging hij kalm recht zitten. ''Bedankt'' zei Dean met een tevreden glimlach tegen haar. Zijn blik gleed over haar heen maar hij had haar andere vorm nog niet helemaal gezien of ze veranderde weer in haar neutrale vorm. Dean keek haar weer in de ogen aan en hij slaakte eens een diepe zucht. Hij keek voor kort om naar het moeras en er schoot hem ineens iets te binnen. Zijn blik ging op dat moment dan ook weer naar Jessica. ''Heb jij je eigenlijk pijn gedaan?'' Vroeg Dean aan haar en hij keek haar ondertussen nog steeds met een kalme vriendelijke blik aan. Ondanks dat hun ontmoeting niet al tegoed was verlopen konden ze misschien na dit gebeuren toch wel vrienden worden. Jessica was immers terug gekomen voor hem toen hij echt in de problemen zat en dat vond hij dan ook wel weer een heel fijn idee.