wedstrijd Nr. 2 : Verhaal schrijven

oke... ik ben dus de winnaar van de vorige en ik vond het wel een leuk idee om nu dan maar een verhaal wedstrijd te doen!!!!

ik zelf kan totaal niet schrijven maar jullie vast wel
het verhaal mag niet korter zijn dan een 3 kwart pagina van Word bijvoorbeeld
anders word het wel kort en vind ik het niet echt meer een verhaal....
het verhaal mag zolang mogelijk zijn maar het hoeft ook weer geen boek te zijn natuurlijk xD

probeer zo orgineel mogelijk te zijn en typ het écht zelf en ga GÉÉN verhaal op google zoeken of weet ik veel waar ... dus bedenk het zelf.
Wat betreft het onderwerp... ik vind alles goed als er maar geen 18+ dingen in zitten of mishandeling van mensen/dieren. Dus het onderwerp mag jezelf bedenken...
de sluitingsdatum is: 4 april 2010

Veel succes iedereen en veel schrijf plezier!!!! kan niet wachten om de verhalen te zien

Uhm. Een vraagje, wat is het maximum?
Heb nog wel een verhaal van ongeveer 7 hoofdstukken, zo'n 8 a 9 pagina's XD
Maar die is nog niet af ;p

nou ik moet het allemaal binnen een week kunnen lezen dus.... en het hangt ervan af hoe groot jou hoofdstukken zijn.
ik denk dat het max. hoofdstukken toch 15 is... ik kan namelijk snel lezen

Gevonden =D
Dus ik lever hem meteen in XD
Heb alleen geen idee hoelang die is, aangezien ik met Wordpad werk >.<
Nou goed ;p

Spoiler:

mooi verhaal :3
best wel spannend
kan niet w8en op meer deelnemers ^^

hier heb je mijn bijdrage aan de wedstrijd.

Toen Jack bij het opvanghuis aan kwam was het bijna donker. Eenmaal binnen was het zo druk op de gang dat hij er bijna niet door kon komen. Het hele opvanghuis was in rep en roer. ‘Je bent net op tijd!’ riep de zuster vlak achter hem. ‘Kom snel mee voor ze komen.’ Jack liep haastig achter haar aan, en zag dat er niet veel voor hem te doen was. ‘Deze zaal moet voor 8 uur leeg zijn!’ beval ze. ‘Is goed.’ zei Jack en pakte voorzichtig de eerste bij de hand. ‘Kom maar, Ja kom maar dan gaan we naar een veilige plek.’ zei Jack vriendelijk. Toen het acht uur was kwam Jack met de een na laatste in de kelder. ‘Ik mis er nog een.’ zei één van de andere zusters. ‘Ik zal ze wel even halen.’ zei weer een andere zuster. ‘Hoeft niet.’ zei Jack en stoof de trap weer op, en verdween weer door de grote bekruiste deuren, Jack maakte die dicht. Voorzichtig haalde hij het grote zware kruis van de deur zodat de zusters hem niet konden horen en nam hem mee, legde dat ding in de gang waar de wolven toch niet zouden komen. De andere kruizen die je gemakkelijk in de hand kon houden gooide hij uit het uit het raam. Hij vond een hamer waarmeer hij de heilige beelden stuk sloeg. Toen Jack de voordeuren los wilde maken… ‘Wat is er toch allemaal aan de hand?’ vroeg een verdrietige stem. Het was een blind meisje van een jaar of vijf, die hij nog naar de kelder had moeten brengen. ‘Niets.’ loog Jack, maar het meisje hoorde onrust in zijn stem. Jack liep naar de deuren en maakte ze open. ‘Zul je dat wel doen?’ vroeg ze bevend. Jack draaide zich om en keek haar recht aan. Ze stond te huilen, want hij zag tranen in haar ogen en kreeg medelijden met haar en hij voelde zich zo schuldig om zulke onschuldige mensen door de weerwolven te laten aanvallen. Jack pakte het meisje bij haar hand en begeleide haar naar de wc’s. `
‘Het is beter dat je hier blijft’. zei Jack kalm. ‘Okay?’ zei ze en ging zitten. Jack maakte de deur van de wc’s dicht en holde opnieuw naar de voordeur en wachten. ‘Aauuhhooee!!’ ‘Dat was Michel!’ dacht jack. Michel kwam de struiken uitgeslopen, die vlakbij het opvanghuis stonden en liep rechtop Jack af. ‘Ben je zo ver?’ vroeg Michel schor.
‘Ja, waar zijn de andere?’ vroeg Jack, die rond keek. Michel kwam recht overeind en Jack schrok en beetje, want Michel was nu twee keer zo groot als normaal en liet een diep en luid gehuil horen. Het was net of je haver voor de kippen op de grond strooide, want overal uit elk klein steegje kwamen kleine groepjes weerwolven uit de schaduwen. Ze liepen rustig naar het gebouw en slopen langzaam naar binnen. Jack ging hen voor en maakten de kelder deur los. ‘Ben je daar eindelijk! Waar was je?’ riep de zuster vragend, en ze wilde naar voren komen, toen ze plotseling een hele hoop gegrom en gegrauw hoorden. Ze stapte angstig achteruit. ‘Wijwater! Pak het wijwater!!’ schreeuwde ze paniekerig.
Dat was het moment dat de weerwolven aanvielen. Jack bleef buiten de kelder staan terwijl zij hun magen vulden. Het geluid van gegil en krakende botten alleen al zorgden ervoor dat Jack misselijk werd.
Hij liep dan ook snel naar de grote open staande deuren.
Het gekrijs en geschreeuw hadden vele mannen uit het dorp de moed gegeven om uit hun schuilkelders te komen
Jack zag ze van ver aankomen omdat hij fakkels zag dansen in de verte, en hij rende glijdend en glibberend over het bloed (dat overal lag) terug naar de schuilkelder. Waar hij de wolven naar toe had geleid om hen te waarschuwen, door al het bloed kwam Jack slippend tot stilstand en keek de kelder in. ‘Michel, Michel! Er komen mensen aan!’ riep Jack buiten adem boven het keldergat. Michel keek op en in een paar sprongen was hij boven. ‘Wat zei je?’ vroeg hij en greep Jack vast, omdat hij weg gesprongen was, toen Michel naar boven kwam om een botsing te voor komen. ‘Er komen mensen met wapens aan’. zei Jack, die zijn broer pijnlijk aankeek, omdat Michel’s klauwen in Jack’s huid prikte. Michel liet een diepe grom horen en daarna een kleine gehuil.
De andere weerwolven verlieten de kelder en renden Jack achterna, naar de achterdeur. Opdat zelfde moment bestormden de gewapende mannen met de pastoor voorop het opvanghuis. Jack leiden de weerwolven langs de wc’s waar hij het meisje naar toe had gebracht, en ze kwam naar buiten gelopen. ‘Wat gebeurt er?’ vroeg ze. Jack zei niets, maar trok haar met zich mee. Toen ze bij de achterdeur waren trok hij de deur los en duwde haar naar buiten, ging toen vlug aan de kant zodat de weerwolven konden vluchten. Maar Michel bleef staan en rukte het meisje weg bij Jack. De andere waren de steegjes in gevlucht, en op gehoorafstand. ‘Jack we kunnen geen getuigen achter laten!’ dreigde Michel’s stem. ‘Sorry ik dacht…?’ ‘Jij dacht wat!’ grommend maakte Michel Jack’s zin af, hij dode het meisje en greep Jack vast.
‘Begrijp het goed Jack, als Brubin erachter komt dat je een ander mens mee wilde nemen, dan zal hij je straffen en dat wil je vast niet, want zijn straffen zijn niet bepaald mild!’ dreigde Michel opnieuw met zware stem. Op het moment dat Michel zijn broer los liet hoorden ze wat er binnen gezegd werd. ‘MIJN GOD!! Wat is er hier gebeurd, de beelden en de kruizen!’ ‘Alles is verwoest. Dit is geen werk van een weerwolf of meerderen, maar van een helper!’ ‘Jack we moeten hier weg voor ze ons vinden.’ zei Michel zo zachtjes mogelijk, maar Jack liet de deur te snel los en die klapte met zo een dreun dicht dat hij goed te horen moest zijn in de hele buurt. ‘Hoorden jullie dat ook?’ schreeuwde één van de mannen vragend. Jack holde achter Michel aan. De twee mannen die zich los hadden gemaakt van de groep rende naar de achterdeur en zagen die twee rennen. ‘Daar gaan ze!’ Riep een lange man. Jack keek om en holde verder. De twee mannen wachten niet op de anderen en rende achter hen aan tot op het pleintje, daar waren ze hen kwijt. ‘Waar zijn ze nou!!’ riep één van hen. ‘Aauuhhooee!’ Michel kwam als eerste langzaam te voorschijn en daarna nog een en nog een tot ze de twee mannen omsingeld hadden. Ze probeerde te schieten maar door de zenuwen kregen ze de veiligheidspal niet van hun geweren. ‘Verdomme! ga weg!’ ‘Klote ding! ga terug!’ riepen de twee mannen te gelijk. ‘Wat moeten we doen!’ ‘Weg rennen heeft nu geen zin meer!’ zeiden de mannen angstig tegen elkaar en hielden de wolven in de gaten.
Een schot, een gil en de weerwolven holden weg allen kanten op het duister in. Een van de oudere wolven was geraakt door een zilveren kogel, maar hij was nog niet dood. De twee mannen waren erg opgelucht dat ze gered waren. Michel stond in een donker steegje te kijken naar de naderende mensen om te luisteren wat ze van plan waren met de oude weerwolf. ‘Wat doen we met deze?’ vroeg de lange man geïnteresseerd. Pedro keek de weerwolf volwalging aan. ‘Gewoon een kogel door z’n kop jagen!’ riep een bekende stem, en Michel wilde weten wie dat zei. Hij deed een stap opzij, maar Michel bleef duidelijk in de schaduw staan. Michel zag zijn vader staan met de loop gericht op de kop van de weerwolf. ‘Een goed idee!’ zei Pedro hooghartig en knikte naar Theo. Michel zag hoe simpel zijn vader aanlegde en aan het lipje van zijn geweer trok. Er klonk een hard schot en de weerwolf bewoog niet meer. Michel voelde een intense haat opkomen en wilde zijn vader aanvallen. ‘Maar nu nog niet, dadelijk als hij niets vermoedend naar huis gaat!’ Dacht hij en probeerde zichzelf rustig te houden. Michel draaide zich om en holde weg om de groep in te halen. Jack haalden nog wat kruizen weg van de kelderdeuren, zodat de weerwolven vrijspel hadden en zich geen zorgen hoefden te maken om zichzelf te verwonden door de kruizen zelf weg te moeten halen. Er werden nog vijf wolven dood geschoten. Het werd ochtend en de wolven trokken zich terug. De groep mannen (die niet kleiner geworden was) gingen terug naar huis.
Vele van hen zouden een bloedbad aan treffen. Michel volgde zijn vader. Hij en Jack hadden een plannetje om hun vader terug te pakken. Toen Theo halverwege was. ‘Pa, hey Pa!’ riep jack. Theo keek verbaasd om en zag zijn zoon op hem af komen, Theo nam het zekere voor het onzekere en richten zijn geweer op Jack. ‘Jack ben jij ook een van hen?’ riep zijn vader vragend. Jack stopte met rennen. ‘Nee pa!’ riep hij terug. ‘Waarom zit jij dan niet in een schuilkelder?’ vroeg zijn vader argwanend. ‘Omdat…!’ Toen besprong Michel zijn vader, Theo liet zijn geweer vallen en probeerde zijn aanvaller van zich af te werken. Jack rende op het geweer af, trok het weg en gooide het de bossjes in. Michel maakte Jack’s zin af. ‘Omdat hij met mij mee was!’ gromde hij diep, toen hij zijn vader even op de grond gekregen had. Theo kon even weg komen, toen Michel aan wilde halen voor een flinke dreun.
Michel rende achter zijn vader aan en klauwde langs de rug van Theo en trok zijn blouse met zijn lange nagels open. Bloedend kwam de rug van Theo tevoorschijn
daarop verdwenen Michel en jack tussen de struiken.

ookal zo'n apart verhaal
word nog moeilijk kiezen dadelijk

Ik post enkel het eerste hoofdstuk, anders post ik hier pagina's vol... dat willen we niet xO
Het is een stuk over 'de wet van murphy' als je dat niet kent : dat betekend da er iets gebeurt na er iets anders gebuert , bijvoorbeeld ; elke keer als ik mijn teen stoot valt er een steen op mijn hoofd. Veel lees plezier


Hoofdstuk 1 .







Wat gebeurt er op 31 oktober?

Halloween natuurlijk! Dan gaan de kinderen langs deuren om snoepjes te halen en liedjes te zingen.
In dit verhaal ook, maar dan net ietsje anders.
We beginnen bij 30 oktober 2003 in de middag. Bij een jongetje, dat geboren is op 4 mei 1996. Op die dag hadden zijn lieftallige ouders hem de naam Arno gegeven.
Arno was een klein jochie dat slechts met een paar vrienden konden overleven. Twee meisjes en een jongetje. Bella, Rosa en Anthony. Anthony, Bella en Rosa waren de buren van Arno. Bella en Rosa waren een tweeling. Ze leken heel hard op elkaar. Arno wist nooit tegen wie hij praatte. Dat was een probleem want wat hij wel wist, is dat hij een oogje had op één van de twee.

~



Antwerpen, St-Elizabeth straat nummer 56.

“Toen de zeven geitjes dat zagen, kwamen zij aanhollen en riepen luidkeels: ‘De wolf is dood, de wolf is dood!’ en maakten van vreugde met hun moeder een rondedans om de bron.”
Eindigde de moeder van Arno haar verhaal.
Arno begreep er niets van en klaagde tegen zijn moeder dat dieren niet konden praten: “Je hebt me zelf gezegd dat dieren niet konden praatten, die ene keer toen ik dacht dat de kat van de over buren me uitschold!” bewees Arno “weet je nog?” Arno’s moeder wou niet toegeven dat het verhaal een sprookje was, en dat het niet echt kon. Een leugentje voor eigen best wil dacht ze.
“ Kom, ga jij maar een kostuum uitkiezen bij Anthony, hij heeft er vast twee.” Zei de Leugenkoningin met een grote grijns op haar gezicht.
In het huis van Anthony ging een luidde bel. Anthony had al amper de deur open gedaan of zijn zes jaar jongere buur jongen sprong op het verhoogje naar binnen. Hij was veel ouder dan Arno, maar ze schoten goed met elkaar op. Naast de deur stond er altijd een schaal met gezouten pindanootjes. Als Arno dan weg ging, pakte hij altijd een handje nootjes voor onderweg.
Al pratend gingen de twee noten happers de trap op naar zijn kamer. Anthony’s moeder riep hen nog na: “Willen jullie een drankje? Of misschien wat nootjes?”
Maar ze waren te druk in gesprek. “Wel Arno, wat wil je deze Halloween spelen?” vroeg Anthony. Arno stelde voor dat hij als een gekke geleerde zou gaan, en dat Anthony dan Frankenstein of een ander gruwelijk monster kon spelen. Terwijl hij zelf eerder aan iets veel spannender dacht zoals dracula of een vampier. Een tijdje later , toen de twee bekvechters tot een conclusie waren gekomen zag het er zo uit : Arno ging als een gekke geleerde met vampieren tanden, En Anthony als een groene dracula met een spijker door zijn kop. Zo hadden ze elk wat wils.
Arno nam afscheid en een hand vol nootjes en zette zo de eerste stappen uit het huis.
Anthony zwaaide hem na en sloot toen de deur.
Halverwege thuis hoorde Arno een roepend piep stemmetje :”Stommerik! Aap! Je kan er niets van! Rot op!” “Dieren kunnen niet praten.” Dacht hij met een grote grijns op zijn gezicht.”En al evenmin schelden!” Maar hij had het mis , het was wel degelijk de kat van de overburen.
Toen hij de deur opendeed om ontvangen te worden door zijn lieftallige moeder en overlade te worden door kado’s een lekkers, Ten minste dat hoopte hij, sneed hij zijn pink prongeluk aan een splinter in de deur. Hij voelde het nauwlijks. Maar wat hij wel had opgemerkt is dat de kat ogenblikkelijk was gestopt met schelden.
Toen hij zijn groene regenjasje en zijn bijhorende rubberen laarsje uithad gedaan, Zag hij dat wat hij gehoopt had niet uit was gekomen. De moeder tuurde door het roluikje van de raam om te zien waar het kabaal van daan kwam , en waarom het opeens stopzette.
Vreemd genoeg zag de raamen tuurdster enkel een bruin gevlekete dode kat aan de overkant.
Een vreemde gloed ging over haar heen. Het geroep zou toch niet… Nee dat kan niet.
En bood het jongetje een vier uurtje aan.
Arno smakte van een appel die zo rood was als het bloed op zijn pink.
Hij dacht bij elke hap dat hij een paar seconde dichter bij Halloween was.
Tevreden kauwde hij verder terwijl zijn moeder zijn wondje verzorgde.
Een tijdje later , Wanneer het tijd was voor kleine jongetjes om al te gaan slapen, stond arno zijn tandjes te poetsen boven de lavabo.
Toen hij uit het raam keek zag hij Bella over straat wandelen.
Met een ruk trok hij de raam open en in de zelfde beweging sneed hij zijn elleboog aan het scheermesje van zijn vader.
"Rosa! wat doe jij zo laat nog op straat?" Vroeg Arno met het tandpastaschuim dat op zijn lippen.
Bella predikte boos dat hij haar naam weer fout had en dat ze haar kat zocht die ze al de hele avond niet had gezien.
Arno slikte een grote brok door zijn keel en loog dat hij de kat niet had gezien.
Treurig sloot hij de raam weer te denken dat de kat van Bella dood was.
Later toen arno al in zijn bed lag zag Bella haar kat liggen aan de overkant van de straat. ze holde er naar toe.
Op dat moment kwam er opeens een dronken brut met een auto stuur in de hand voorbij pruttelen.
Hij zag niets en reed het meisje plat.Erna prutelde hij gewoon weer verder.
Daar lag Bella levenloos op de grond , er was geen klopje uit dat klein hartje te krijgen. Enkel wat vlees dat voorbij vliegende vogels af en toe mee namen.

ookal zo'n spannend verhaal :3
het word echt nog moeilijk

dat geloof ik graag, maar iedereen houdt nu eenmaal van spannede verhalen.

Hier is de mijne dan maar, ohja hij is in tegenwoordige tijd...

Spoiler:

ik vind alle verhalen echt heel boeiend om te lezen
ze zijn ook allemaal bijzonder vind ik zelf :3
morgen weten jullie de uitslag en ik denk het al te weten...

Konaaaaan .. Woohoooo [denk er een emoticon van een spookje bij want die is er niet ><]

Het is tijd!

Jammer , ik had zelf ook wel willen mee doen...

Dan had je net wat eerder moeten zijn
Nou, ik ben benieuwd wie er nu gaat winnen =D

haha ja dat weet ik Tyurru xD
sorry Kankuro ach ja je kan met de volgende wedstrijd mee doen
ok laat is zien.... het was echt een moeilijke beslissing tussen alle verhalen xD

maar uiteindelijk is er toch maar 1 de winnaar!!!
en dat is.......

Kira!!!!! GEFELICITEERD!!!!!

ik heb niet alleen maar op het verhaal zelf gelet maar ook hoe je het verhaal hebt getypt en uiteindelijk was die van Kira het beste
de andere die hun verhalen hebben ingestuurd verdienen ook een applausje, want dat waren ook goede verhalen!!!

ok Kira maak maar een nieuwe topic aan met de titel: wedstrijd Nr. 3: ???
ik vraag me af wat voor wedstrijd het nu word

Whaaa XD
Lol, het was echt zo'n paar uurtjes verhaaltje XD
Maar goed ;p

De nieuwe wedstrijd word zo snel mogelijk geopend

hehe korte verhalen kunnen soms zelfs beter zijn dan lange
en alle verhalen waren bijna even lang dus

Tjaa.

De derde wedstrijd is geopend, en ja ik weet het.
Ook weer een verhaal schrijven, maar nu met preciesere regels xD

Kira , na dat je winnaar bent geworden had ik je verhaal gelezen.
Ik moet zeggen dat ik er kippenvel van kreeg !
High - Five in de PC!

Dank je Tyurru XD
Ik ben gewoon goed *Kuch* Eigendunk *kuch* xdD