Finally some rest ..

Een grijze wolf sleepte zich door een paar struikjes. Hij had de zoete geur al van verre geroken, vreemd genoeg. Meestal had Daichi het niet zo op bloemen, maar voor deze geur wou hij een uitzondering maken. Hij had Darcia al dagen nite meer in zijn kop horen rondspoken. Dus was een momentje rust wel fijn. Voorzover Daichi wist, lag dit bloemenveld boven aan een heuveltop, hij kon over de meeste dingen uitkijken. Vooral het bos, teminste, van de verhalen die hij had gehoord. Het waren mooie verhalen, veel mooier dan de sprookjes die hij te horen kreeg toen hij klein was. Daichi zuchtte, hij raakte weer verzeild in het verleden, en was vergeten door te lopen. Hij stapte vooruit, het bloemenveld op. Hij zuchtte en bekeek de kleuren die hem wel blind leken te maken. Daichi grijnsde, en rende het veld in. Hij liet zich neervallen, in de rozen. Zijn litteken was al een paar dagen geleden goed dicht gegaan, net als alle andere gemaakte wonden. Al had hij nog wat last op zijn borst, doordat het vergif daarin was gekomen. Hij sloot zijn ogen, en staarde toen naar de helderblauwe hemel, waar slecht een paar wolken in dreven. Daichi's wolvenkop lag rustig op de rozen. Zijn gedachtes dwaalden af, naar de eerste dag in het Reservaat. 'Daichi, blijf bij de werkelijkheid!' Grauwde een stem in zijn kop. Hij hield dit zich telkens voor, Darcia móest dood. Daichi zuchtte en rolde zich op zijn rug en keek naar de hemel. Het was prachtig zoals het er nu uit zag. Hij haalde diep adem en bleef op zijn rug liggen.

Een kleine slang gleed tussen de bloemen door, en hij had net zijn maaltijd binnen gehad. Kalm keek hij met zijn gouden ogen in het rond, waarna hij dan een aanwezigheid van iets kon aanvoelen. Zijn tong ging een aantal keer uit zijn mond, en hij merkte dan ook dat er een wolf was. Algauw kronkelde de slang gewoon verder, waarna hij dan uiteindelijk in de verte een wolf zag rennen. Al kronkelend volgde hij de wolf, totdat hij niet veel later voor deze zijn neus zat. Al sissend ging de cobra in zijn houding staan, en hij keek aandachtig naar de wolf. Hoewel hij merkte dat de wolf naar de hemel keek, maargoed dat deerde hem niet. De corba bleef sissend bij de wolf zitten, en hij keek deze met zijn gouden ogen aan.